1 ζευγάρι λέξεις,
4 ευχαριστώ,
66 σκέψεις,
3 δάκρυα από το μέλλον,
7 νότες απ' το παρόν,
33 ξεχασμένες αναμνήσεις,
12.573.366 δευτερόλεπτα ζωής και
1 κόκκινο ερωτηματικό...
Και τ' άλλα? Ε, τα άλλα τα άφησα εκεί. Εκεί όπου ήταν πάντα να περιμένουν τον κάποιον, τον οποιοδήποτε, μήπως και τα χρειαστεί και τα φυλάξει. Μήπως και τον χρειαστούν αυτά και τα κρατήσει στη ζεστή του αγκαλιά περιμένοντας να 'ρθω μια μέρα να τα πάρω πίσω...
Λεφτά πήρες? Όχι ξέχασα. Και τώρα? Ε, δεν πειράζει, έτσι κι αλλιώς μπορεί να μην τα χρειαστώ, μήπως ξέρω που πάω/πάμε?... Και αν σε ρωτήσουν? Τότε τι θα πεις? Όχι, δεν πρέπει να μάθουν... Μείνε ήσυχος, δε θα ρωτήσουν. Κανείς δε νοιάζεται.. Ακόμη κι αυτοί που ξέρουν, που έμαθαν, δε μιλάνε πια... Ίσως από φόβο, ίσως από δέος. Και 'συ αν μάθεις, θα τους πεις? Θα μιλήσεις? Δε ξέρω, ίσως, μπορεί, αν γυρίσουμε ποτέ πίσω... Εσύ τι λες? Ούτε εγώ ξέρω. Θαρρώ πως πρέπει να μάθουν μόνοι τους... Έτσι αξίζει.
Ωραία τότε, ξεκινάω! Εντάξει πάμε, που όμως? Προς τα 'κει, απ' όπου έρχεται το φως...
Εκεί όπου ο χρόνος δεν έχει σημασία και όλο το παρελθόν σου γίνεται ιστορία.