To The Next Step, 'Till The Last Step...

Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Finding The Eternal Moment


"Πήγαινε κάθισε μόνος σου σε ένα ήσυχο και όμορφο για 'σένα μέρος μακριά απ' τη φασαρία τους και αφού βάλεις τ' ακουστικά πάτα το play",  μου είπε... "Θυμήσου την, ξέθαψέ την απ' την αποθήκη της γερασμένης σου μνήμης και άφησε τον εαυτό σου ελεύθερο να νιώσει, να κλάψει (και ας μην κλάψεις)... Μη σκεφτείς όμως τίποτε άλλο, μην τους αφήσεις να σου αποσπάσουν την προσοχή, μην ανοίξεις τα μάτια.. Θα είναι ιερή στιγμή αυτή για να τη σκοτώσεις έτσι απλά", μου ξαναείπε και μετά έφυγε χαμογελώντας... Ήταν η τελευταία φορά που είδα τον ασπροφορεμένο τύπο πριν εξαφανιστεί βιαστικά στο στενό του απέναντι δρόμου.. Με τρόμαξε, αλλά για ένα περίεργο λόγο τον πίστεψα.. Και πήγα. Τα 'κανα όλα κατά γράμμα.. Και τότε...


Τότε σε είδα πάλι μπροστά μου.. Σε συνάντησα έτσι στα ξαφνικά και όλα επέστρεψαν μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.. Σε είδα να περπατάς προς το μέρος μου αργά και καμαρωτά ντυμένη με τα χρώματα τ' ουράνιου τόξου.. Και σε κάθε σου πάτημα άνθιζαν τριαντάφυλλα.. Σε κάθε κούνημα των χεριών σου ο αέρας χόρευε στο ρυθμό της γαλήνης.. Και τα πουλιά με το πιο προσεκτικό τους πέταγμα προστάτευαν κάθε τρίχα των μεταξένιων μαλλιών σου.. Και ήταν λες και βγήκες από παραμύθι... Όπως τότε που σε είχα πρωτογνωρίσει...
Θυμήθηκα ξανά τη μυρωδιά σου, ένιωσα ξανά τη γεύση σου, άκουσα πάλι τη φωνή σου.. Και τότε πέρασαν από μπροστά μου όλες εκείνες οι πικάντικες μέρες μας.. Τότε που σ' έβλεπα για λίγο, μεσ' στην ένταση και στο φόβο, μεσ' στη διάθεση και στα νεύρα.. Που ερχόμουν να σε βρω για λίγο και μετά έφευγα για λίγο περισσότερο... Και μετά ξανά ερχόμουν όσο πιο γρήγορα μπορούσα.. Για να σε δω... Είχα ξεχάσει πόσο όμορφα μάτια έχεις.. Είχα ξεχάσει πόσο βλάκας ήμουν.. Τότε...
Και ήταν αλήθεια, ήσουν εκεί για 'μένα!.. Τόσο χαρούμενη, τόσο ξένοιαστη, τόσο ήρεμη.. Προσπάθησα να σ' αγγίξω μα συνέχεια σ' έχανα για λίγο.. Για λίγο, όπως τότε... Ήθελα τόσο πολύ να σ' αγγίξω και πάλι, έστω για λίγο... Και όταν "κατάλαβα" ένιωσα τα χείλη μου υγρά, γιατί δε μπόρεσα να κρατηθώ άλλο... Εκεί, κάπου στο 517-19 παρέα με κάποιους (ά)γνωστούς που ίσως δε θα ξαναδώ ποτέ... Αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία.. Μου φτάνει που ξαναπήγα στον παράδεισο έστω και για μερικά μόνο λεπτά...

13 σχόλια:

Liani είπε...

malista.

annanas είπε...

μάλιστα.

ο αποτέτοιος είπε...

μάλιστα είπαν
μάλιστα ίσως κι αυτή
είπε η κουτή

(με επηρεάσε η theorema και είπα να σου αφήσω ένα χαϊκού. βρε αγόρι μου)

:)

annanas είπε...

ωραίος ο άτιμος ο παράδεισος, ε;

Adis είπε...

Μάλιστα? Μάλιστα?..
Πολλά μάλιστα μαζεμένα και έχουν αρχίσει να με τρομάζουν λίγο.. Και ειδικά αυτό το ίσως του Αποτέτοιου..

(Επιτέλους μετά από τόσες μέρες έχω πάλι ίντερνετ! Επέστρεψα στον πολιτισμό!.
Καλώς ήρθες πίσω βλακάκο! Χάθηκες καιρό τώρα...)

Καλό βράδυ σε όλους! :)

Adis είπε...

Γλύκα,
γειααα σου! :)
Καλές διακοπές, επιτέλους! ;)
Καληνύχτα.


Annana,
να σου πω την αλήθεια, έτσι που το ρωτάς δεν ξέρω αν έχω σίγουρη απάντηση...
Ίσως ο παράδεισός μου να βρίσκεται στις μικρές και απλές στιγμές όπως αυτή, αλλά κάποιες φορές κοιτάζω πίσω και συνειδητοποιώ πως δε μου φτάνει πάντα.. Τι να πω.. Καλό σου βράδυ! :)

Ανώνυμος είπε...

Don't worry about the people in your past...there is always a reason they didn't make it to your future....




Wonderboy

Adis είπε...

Wonderboy,
ναι, αλλά κάποιες φορές δε φταίει κάποιος. Απλά οι συνθήκες δεν...
Και απ' την άλλη είναι πολύ ωραίο να θυμάσαι, που και που, κάτι όμορφο που πέρασε απ' το παρελθόν σου.. Δεν είναι ότι ανησυχείς, απλά κάνεις ένα σύντομο-μακρυνό ταξίδι γιατί έτσι νιώθεις..

Καλό βράδυ. :)

Tali είπε...

Υπεροχο το κλειστο κειμενο επανω!

κι επειδη εγω δεν καταλαβαινω απο τετοια λουκετα μια που τα συνηθιζω επισης :)
θα σου πω εδω ..
πως η σκεψη παντα μπορει να προσεχει αυτον που εχει κανει τοσα δωρα ..
ακομα κι αν εχει φυγει εχει αφησει πισω τρυφερους θησαυρους..

-πως να μη νοιαζεσαι ποιος θα τον προσεχει..

Adis είπε...

Talisker Stt.,
ναι, θησαυρούς... Έχεις απόλυτο δίκιο μάλλον.. Σ' ευχαριστώ.. :)

...πως να μη σε νοιάζει ντε!...


Καλό σου βράδυ καλή μου Talisker. :)

Adis είπε...

Chrisa,
καμιά φορά το σκέφτομαι και χαίρομαι που βλέπω πως κάτι τόσο απλά κειμενάκια αγγίζουν τόσο πολύ και άλλους ανθρώπους εκτός από 'μένα..
Σ' ευχαριστώ.. Αλήθεια.

Και εσύ κοίτα να κρατάς λίγο πιο σταθερά τη διαθεσή σου όταν είναι στα ύψη.. Μην τους αφήνεις να σε ρίχνουν έτσι απλά.. ;)


(Είπες θα πάρεις μόλις γυρίσεις.. Ακόμη?)
Φιλάκια. :)

AlexStre είπε...

πλάνη του μυαλού θα το πώ παρά παράδεισο!:)

Adis είπε...

Stolenblood,
και ποιος σου είπε ότι ο παράδεισος δεν είναι παρά μια πλάνη του μυαλού?..
Και στο κάτω κάτω, και απ' την αλλη να το δεις, αυτό το χρειαζόμαστε πιο πολύ στη ζωή μας καθημερινά απ' ότι ένα κανονικό παράδεισο..


(Καιρό είχες να εμφανιστείς..)
Καλημέρα! :)

Kiitos...