Και τώρα πίσω στα δικά μας.. Πίσω εκεί όπου κανείς δε μπορεί να ξέρει, δε μπορεί να μάθει... Άνοιξα την πόρτα και με βαριά βήματα μπήκα μέσα.. Ήρθα να ξεκουραστώ λίγο.. Έτσι τους είπα, έτσι γνωρίζουν όλοι.. Όχι, δε γύρισα γι' αυτό και το ξέρω. Μόνος και πάλι στο ζεστό μου δωματιάκι.. Ωραία, τώρα μπορώ να ξεντυθώ ελεύθερα.. Εδώ δε φοβάμαι. Κανείς δε με βλέπει.. Είναι δύσκολο να είσαι χαρούμενος στα μάτια τους όταν μέσα σου πνίγεσαι.. Αργά και βασανιστικά από μια απέραντη θάλασσα σκέψεων, από λίγα δάκρυα.. Ίσως πάλι να 'ναι και εύκολο. Στους τρίτους πάντως πιάνει. Καμιά φορά και σ' αυτούς που σε ξέρουν. Σε ξέρουν?.. Κοιτάχτηκα για λίγο στον καθρέφτη.. Μα ποιον κοροϊδεύω? Ναι, είναι δύσκολο...
"Φτάνουν τα ψέματα, δεν είναι κανείς εδώ για να σ' ακούσει. Άδικα θα πάνε.", είπε.. Τον κοίταξα καλύτερα.. Αμέσως άπλωσε το χέρι του μέσα απ' το γυαλί και μ' άγγιξε στο στήθος σαν να ήθελε να με ξυπνήσει. Και ήταν σαν να με τρύπησε μαχαίρι... Πήρα μια βαθιά ανάσα και ηττημένος ακούμπησα την καλύτερή μου μάσκα στο τραπεζάκι... Τα φώτα έσβησαν. Παράσταση τέλος, όσο γελάσατε γελάσατε.. Αυτό το λίγο είχα να δώσω.. Τον καλύτερό μου εαυτό...
Το ξέρω καλά πως δεν είμαι εγώ αυτός.. Το ξέρεις και εσύ. Ίσως... Κάποιες φορές αναρωτιέμαι ποιος πραγματικά είμαι.. Θυμάμαι τα αθώα χαμόγελα τότε και βλέπω το τέρας που έχτισα σήμερα.. Δε μετανιώνω για ό,τι έγινε, αλλά ξέρω ότι πλέον είναι αργά για να με πιστέψεις... Καμιά φορά ούτε εγώ μπορώ.. Σε πόνεσα, πονάω.. Τώρα όμως ξέρω πως... Άστο καλύτερα, λίγη σημασία έχει πια...
Άργησα.. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να φύγω πάλι...
7 σχόλια:
Παρομοιες καταστασεις εχω περασει πολλες...Ασε τον χρονο να περασει...Και γυρνα λιγο αργοτερα...Τα πραγματα θα εχουν ξεχαστει και θα ειναι καλυτερα και για τους 2!
Ποσες φορες αναρωτιεμαι και εγω...Πως εχτισα ενα τετοιο τερας...:/
Ετσι γίνεται πάντα..
Κοιτάζεις στον καθρέπτη και δεν αναγνωρίζεις το πρόσωπο που βλέπεις..
Κανονικά θα έπρεπε να βλέπεις το είδωλο σου .. αλλά τελικά αυτη η μορφη δεν είναι είδωλο..
Είναι ενας άλλος άνθρωπος..
Εγω τον βλέπω κάθε μέρα..
Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου μήπως και εξαφανιστεί.. αλλά συνεχίζω να βλέπω τον ίδιο άγνωστο άνθρωπο..
Είπα να καλύψω τους καθρέπτες.. αλλά έτσι λένε οτι διαιωνίζεις την όλη κατάσταση..
Τελικά αποφάσισα κάθε φορά που αντικρίζω αυτη την άγνωστη κοπέλα να την κοιτάζω επίμονα στα μάτια.. προσπαθώντας να την κάνω να φύγει..
Μερικές φορές πιάνει...
Άλλες με κοιτάζει και αυτη επίμονα και με κάνει να φεύγω εγω...
Efhbe,
μπα δεν έχω μάθει να γυρίζω.. Έτσι και φύγω όλα μετά είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ.. Και καμιά φορά χαίρομαι που μπορώ και το κάνω αυτό γιατί βοηθάει στο να μην πονάς αργότερα... Πάντως έχεις δίκιο για το χρόνο, αυτός θα δείξει...
Σ' ευχαριστώ..
Καληνύχτα. :)
Katerina,
έχεις δίκιο, όμως τι κάνεις όταν κάποια πράγματα αλλάζουν τόσο πολύ (μέσα σου) που ξαφνικά φτάνεις στην άλλη άκρη?? Εγώ λέω ν' αλλάξω στάση γενικότερα, απλά επειδή όπως είπα αν γίνει κάτι τέτοιο μετά δεν ξαναγυρίζω πίσω σε καμία περίπτωση, θέλει αρκετή νομίζω σκέψη και προσοχή.. Όσο να πεις είναι μεγάλο το ρίσκο...
(Πάντως όσο για το σχόλιό σου στο προηγούμενο ποστ.. Μάλλον χάσαμε... Τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή, ίσως αργότερα.. Patience, σωστά?..) ;)
Καλό σου βράδυ.. :)
αντίο! και να μας ξανάρθεις : )
Stolenblood,
θα προσπαθήσω να με βρω, η μάλλον να με ξαναβρώ... Αν τα καταφέρω θα με φέρω πάλι πίσω... ;)
πφφφ παλι ψεμματα λες? >.>
μπορω να πω οτι μερικες φορες ισως να το εχω ζησει και εγω αυτο που περιγραφεις, γιαυτο και ζηλευω τους ανθρωπους που μπορουν να ζουν χωρις να σκεφτοται το τι κανουν, και το πως φαινονται στους αλλους. Να ζουν απλως για να νιωθουν και να μην σκεφτοταιν την καθε τους πραξη, κινηση, λεξη.
μια αλλη ιδεα περα απο το να καλυψεις ολους τους καθρεπτες ειναι να βγαλεις τα ματια σου :D ετσι δεν θα ξαναδεις ποτε την φατσα σου χΔ.
ειδες τι εκανες? με αναγκασες να μιλησω σοβαρα πφφφφ
παω να καπνισω
τα λεμε :)
Liani,
όχι φίλε, τέλος τα ψέματα για 'μένα. Άλλος πήρε τώρα τα ηνία...
Εγώ πάλι δεν τους ζηλεύω καθόλου. Θα 'λεγα αδιαφορώ, γιατί στο τέλος βλέπεις ότι έχουν χάσει την ουσία..
Κάτσε λίγο, αυτή την συναρπαστικά σιχαμένη και αρρωστημένη ιδέα, εγώ πως δεν τη σκέφτηκα πρώτος?? :P Ε λοιπόν ώρες ώρες σου βγάζω το καπέλο! Πάω να το κάνω τώρα κιόλας!..
Έφυγααα! Βζιιιιινν... ;)
Δημοσίευση σχολίου