Making Friends

Ευτυχώς που είσαι κι εσύ εδώ... Τι θα 'κανα χωρίς εσένα? Μα πως βρέθηκες εδώ τόσο γρήγορα? Πρέπει να ήθελες πολύ να 'ρθεις. Και 'γω ήθελα να 'ρθεις. Να σου πω την αλήθεια ούτε 'γω ξέρω πως βρέθηκα σ' αυτό το μέρος. Ξύπνησα μέσ' στον ύπνο μου και κατευθείαν εμφανίστηκα εδώ. Έτσι απλά, όπως γίνεται κάθε φορά. Όπως μ' αυτά που αρχίζουν ή που τελειώνουν. Έτσι, απλά. Μ' αρέσει όμως εδώ! Είναι σχεδόν όλα όπως τα θέλω. Παντού γρασίδι φρεσκοκουρεμένο, σε ανοιχτό γκρι χρώμα και καταπράσινα κτίρια σκόρπια χτισμένα από 'δω κ' από 'κει. Και όχι πολύ ψηλά για να μπορείς να δεις στο βάθος... Όμως μόνο μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου, όχι παραπέρα. Ε, πάλι καλά να λες. Δε βλέπω όμως καθόλου δρόμους. Είναι σαν ένα τεράστιο λιβάδι. Καλύτερα όμως, με κουράζουν τα αυτοκίνητα. Και ο ήλιος λάμπει εκεί ψηλά! Κ' ένα περίεργο πράγμα, όταν δε θέλω ήλιο, αμέσως συννεφιάζει.. Τι περίεργο μέρος!? Μα που πήγαν όλοι? Βλέπεις εσύ κανέναν? Τι με νοιάζει, έτσι κι αλλιώς σήμερα ήθελα πάρα πολύ την ησυχία μου, μακριά απ' όλους και τη βουβή τους φασαρία. Μια άλλη φορά που είχα έρθει θυμάμαι, ήθελα να δω πολύ κόσμο. Και ήμουν τόσο τυχερός που βρέθηκαν εδώ μαζεμένοι πιο πολύ και απ' όσους περίμενα, λες και βρισκόμασταν σε κεντρική πλατεία μεγάλης πρωτεύουσας. Βέβαια, μου ήταν όλοι άγνωστοι, η μάλλον χειρότερα, ήταν όλοι απλώς γνωστοί, αλλά βρήκα παρέα όταν χάθηκα μέσ' στον κόσμο κ' έτσι δεν ένιωθα μόνος μου. Αλλά σήμερα δε θ' άντεχα τη βαβούρα. Ήθελα μόνο κάνα φίλο, έτσι να πούμε δυο κουβέντες να περάσει η ώρα. Και εσύ ήρθες την πιο κατάλληλη στιγμή. Σ' ευχαριστώ...

Μα τι βλέπω? Έρχεται ένας ακόμη προς τα εδώ που σου μοιάζει. Κι άλλος! Κι άλλος! Κι άλλος! Όλοι ίδιοι απ' την κορυφή ως τα νύχια. Ωραία, τώρα θα γίνουμε μεγάλη παρέα. Και θα 'χω πολλούς φίλους... Λοιπόν παιδιά καθίστε μαζί μας έχω πολλές ιστορίες να σας πω! Θα περάσουμε και όλο το απόγευμα μαζί αν θέλετε. Τι λέτε?

Πολύ όμορφο αυτό το μέρος τελικά. Τι ωραία πόλη! Χτισμένη στα μέτρα μου...