Ποιος να ξέρει αν είναι απλά ένα παιχνίδι που μας έχει στήσει κάποιος, η μια δοκιμασία αξίας... Και τώρα ήμαστε εδώ, τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά. Πάνω στην ίδια σκακιέρα, στη μέση, εγώ στο μαύρο κ' εσύ στο άσπρο. Εγώ με τ' άσπρα κ' εσύ με τα μαύρα. Και όμως, κάποιος είπε ότι είδε κάτι κοινό. Δυο απλοί στρατιώτες, ακούστηκε μια ψιθυριστή φωνή... Τα απλά μάτια δεν το βλέπουν, θα 'λεγε ένας πιο σοφός. Και 'γω, κοιτάζω το μονοπάτι μέχρι την άλλη άκρη παίρνοντας μια βαθιά ανάσα. Μετρημένα βήματα και χιλιοπατημένα κι όμως τόσο πρωτόγνωρα για 'μας... Γυρίζω σε 'σένα με τα χείλη μου ραμμένα. Θέλω να σου πω ξεκίνα, έλα μαζί μου, όμως καταπίνω και την τελευταία προσπάθεια του οποιουδήποτε γράμματος να βγει απ' το στόμα μου. Προσπάθησα να μαντέψω τι σκέφτηκες εκείνη τη στιγμή όμως απέτυχα. Και έμεινα να σε κοιτάζω μεσ' στα μάτια, σ' αυτά τα τόσο όμορφα μάτια... Και ήταν λες και είχα κατεβάσει ένα μπουκάλι κρασί μέσα σε λίγα λεπτά. Ξέρεις, τότε που αρχίζεις να σκέφτεσαι τόσο πολύ απ' το μεθύσι και σου 'ρχονται τόσες σκέψεις/λέξεις και τελικά σου μένουν στο ράφι, στα πρόχειρα αποθηκευμένα μηνύματα, μήπως και βρεις κάποια καταραμένη στιγμή το θάρρος ν' ανοίξεις το στόμα σου και να τα πεις. Και πριν καλά καλά το καταλάβω είχαμε βρεθεί και οι δύο στο τέλος. Ο καθένας στο δικό του, στις απέναντι πλευρές, εσύ βασίλισσα και 'γω άλογο. Ένα άλογο χωρίς πόδια, αδύναμο στα πάθη και στους κινδύνους τους. Και 'συ, μια γοητευτική βασίλισσα ντυμένη στα λευκά περιμένοντας τον ιππότη της να 'ρθει. Και τώρα, ακόμη κι αν σου πω -περίμενε, είμαι εδώ- είσαι πολύ μακριά για να μ' ακούσεις. Μακάρι να 'ξερες, να μπορούσες να δεις πως ήμαστε μαζί σ' αυτό... Μακάρι να σου είχα πει... Και μια λέξη μένει να κολυμπάει στον ουρανό μας. Εγωισμός...
Πλέον είναι στο χέρι σου και μόνο. Σε μία κίνηση μπορείς να βρεθείς δίπλα μου. Όχι, όχι για να με φας.. Μα για να με πάρεις μαζί σου, μακριά απ' αυτόν τον ασπρόμαυρο κόσμο που ζούμε. Και εκείνες οι λέξεις που δεν πρόλαβα να σου πω ουρλιάζουν ακόμη μέσα μου... Μακάρι να μπορούσες να δεις πως ήμαστε μαζί σ' αυτό...
Και τώρα η σειρά σου να παίξεις, και σε ρωτάω: "Ποια είναι η κίνησή σου? Έρχεσαι?"
17 σχόλια:
Πάντα με γοήτευαν τα κείμενα με σκάκι. Όλο αυτό το ασπρόμαυρο, μου θυμίζει το γιν και το γιάνγκ που αν και αντίθετα, αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοπεριέχονται. Σαν τα δύο φύλα.
Το κείμενό σου, μου θύμισε τη θεωρία του χρυσαλιφούρφουρου. Για την ακρίβεια, με έβαλες σε σκέψεις όταν είπες ότι ο άλλος το ξέρει. Έχεις δίκιο. Ο άλλος, πάντα το ξέρει και τίποτα να μην πεις. Γι' αυτό κι εγώ βγήκα απ' τον εγωισμό μου.
Σα μεγαλύτερη λοιπόν, θα αρχίσω το κήρυγμα: Κάνε το ίδιο. Μίλησέ της. Δεν θα χάσεις τίποτα - μόνο θα κερδίσεις. Μην περιμένεις τη δική της κίνηση. Πάρε το παιχνίδι στα χέρια σου, ανασυγκροτήσου, φόρεσε τα πλαστικά σου πόδια και κάλπασε προς το μέρος της. Μπορεί να μην είσαι ο ιππότης που περίμενε, αλλά μπορείς να γίνεις ένα περίφανο άλογο που θα την πάει παρακάτω. Κι όχι μιζέριες πια! Μόνο τον οίκτο της θα κερδίσεις έτσι.
θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι παίζοντας εγωιστικά δεν μπορείς να κερδίσεις ποτέ στο σκάκι..
:)
Ελπίζω να έρχεται...
Με τα μαύρα ;) Ας είναι το άλογο λευκό.
Μ' άρεσε αυτό το κείμενο. Πολύ.
Ωραίο το κείμενο σου...Σκοπός όμως είναι να καταφέρεις να κάνεις τον άλλο να μην μην μπορέσει να αντιδράση...και αν δεν ξέρεις καλό σκάκι;Μερικές φορές είναι καλύτερο να παραιτηθείς απο το να πέσεις τόσο χαμηλά και να ταπεινωθείς...ως αναφορά το άλογο εγω δεν θα πλησίαζα τόσο κοντά στη βασίλισσα...
(μπράβο βρε αγόρι μου δεν περίμενα ποτέ τέτοια λόγια σε κείμενο και με τέτοια θεματολογία απο σένα)
Wonderboy ;)
Annana,
έχεις κάποιο δίκιο για τις μιζέριες.. Αλλά στο σκάκι, όπως και σε κάθε παιχνίδι, παίζει μια ο ένας μια ο άλλος, σωστά? Ε, εγώ έπαιξα...
(Περίεργο, αλλά το σχόλιο σου σα να μου 'δωσε μαι παράξενη δύναμη.. Δύναμη να κάνω κάτι, που όμως δεν ξέρω καν για πιο θέμα..) :P
Πάντως θα την κρατήσω για την ώρα που θα μου χρειαστεί. Μόλις δηλαδή βρω πραγματικά ένα λόγο που ν' αξίζει τη χρήση της.. :)
Καλό ξημέρωμα..
Αποτέτοιε,
έχεις δίκιο και πίστεψέ με το ξέρω πολύ καλά, αλλά εγώ δε θέλω να κερδίσω απλά.. Θέλω να κερδίσουμε μαζί με τον αντίπαλο.. Καλύτερα δε θα 'ναι χωρίς κανέναν ηττημένο??
Madame de la Luna,
και 'γω το ελπίζω... Ντυμένη στα μαύρα, όμως με ψυχή λευκού αλόγου..
Καλό ξημέρωμα!
Wonderboy,
δεν είναι μια κλασσική παρτίδα όπως θα κατάλαβες.. Διαφέρει στο σκοπό.. Γίνεται στο τέλος να νικήσουν και οι δύο?.. Μαζί?.. Αυτός είναι ο σκοπός μου.. ;)
(Τη φράση σου στην παρένθεση δεν τη πολύ συμπάθησα.. :P)
Καλό ξημέρωμα..
Tελικα εχουν πολυ δικιο οταν λενε οτι ο Ερωτας πολλες φορες μοιαζει με τον Πολεμο. Οπου και στα δυο τα παντα επιτρεπονται....
Βεβαια οπως συμβαινει με ολους τους κανονες παντα θα υπαρχει ενα παραθυρακι και μια μικρη εξαιρεση που μπορεις να εφαρμοσεις! Νομιζω οτι η δικη σου περισταση εχει να κανει με αυτη την μικρη εξαιρεση.
Επειδη το σκακι ειναι μια μικρογραφια του πολεμου, ενας κανονας λεει οτι να φοβασαι καποιον ο οποιος δεν εχει να χασει τιποτα γιατι ειναι για τα παντα ικανος!
Στην περιπτωση σου ισχυει κατι τετοιο. Δεν εχεις να χασεις απολυτως τιποτα! Αν κινηθεις ενεργητικα μονο κερδισμενος θα βγεις απο αυτο το "παιχνιδι" και φυσικα θα γεμισεις θαρρος επειτα!
Ο εγωισμος ειναι μια γλοιωδης συμπεριφορα στα Ερωτικα Παιχνιδια. Σε κανει να φαινεσαι οτι σκεφτεσαι τον εαυτο σου και δεν ικανοποιεις το αλλο προσωπο! Αποφυγε το...
Αντιθετα δρασε αυτη τη φορα με το κεφαλι στην επιθεση και κατα την διαδρομη ασε τα βελη του ερωτα να σκισουν την σαρκα σου και να αιμοραγησεις...
Χαίρομαι που βοήθησα.
Μίλησε η πείρα βλέπεις! :ΡΡ
Archie,
είπες: "να φοβασαι καποιον ο οποιος δεν εχει να χασει τιποτα γιατι ειναι για τα παντα ικανος!",
ε αυτό μ' άρεσε πολύ!.. Και πίστεψέ με, το 'χω συνέχεια στο νου μου.. Γενικότερα...
Και όσο για τα τελευταία που είπες, νομίζω ότι έχεις δίκιο απλά πρέπει να κάνω σταθερά βήματα και ας καθυστερήσει λίγο να φανεί η κίνησή μου...
Annana,
μ' άρεσε πολύ που είπες: "Μπορεί να μην είσαι ο ιππότης που περίμενε, αλλά μπορείς να γίνεις ένα περίφανο άλογο που θα την πάει παρακάτω.."
Νομίζω ότι αυτό ήταν η πηγή της δύναμης! ;) :P
Thanks ε!!
μα
αυτό δεν είναι σκάκι.
ειναι πάλη.
και γιατι παρακαλώ έχετε τοσο χρωματιστό και υπεροχοτέλειο ιστολόγιο.???
θέλω και γω.
θα μου πείτε πως???????
Πήδα έξω από τη σκακιέρα κι έξω απ'το μυαλό σου και μετά ρώτα τη.
Ο έρωτας δεν είναι παιχνίδι.Μια σου και μια μου.Θέλει τόλμη.Και να τρως τα μούτρα σου.Συχνά :)
(λίγο επιθετικό μου βγήκε,να με συγχωρείς.και να μη με παίρνεις στα σοβαρά,είμαι ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος για να πάρει κανείς στα σοβαρά)
"Ἔλα νὰ παίξουμε...
Θὰ σοῦ χαρίσω τὴ βασίλισσά μου
Ἦταν γιὰ μένα μιὰ φορὰ ἡ ἀγαπημένη
Τώρα δὲν ἔχω πιὰ ἀγαπημένη
Θὰ σοῦ χαρίσω τοὺς πύργους μου
Τώρα πιὰ δὲν πυροβολῶ τοὺς φίλους μου
Ἔχουν πεθάνει ἀπὸ καιρὸ
πρὶν ἀπὸ μένα
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...
Ὁ βασιλιὰς αὐτὸς δὲν ἤτανε ποτὲ δικός μου
Κι ὕστερα τόσους στρατιῶτες τί τοὺς θέλω!
Τραβᾶνε μπρὸς σκυφτοὶ δίχως κἂν ὄνειρα
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Ὅλα, ὅλα, καὶ τ᾿ ἄλογά μου θὰ στὰ δώσω
Μονάχα ἐτοῦτο τὸν τρελό μου θὰ κρατήσω
ποὺ ξέρει μόνο σ᾿ ἕνα χρῶμα νὰ πηγαίνει
δρασκελώντας τὴν μίαν ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη
γελώντας μπρὸς στὶς τόσες πανοπλίες σου
μπαίνοντας μέσα στὶς γραμμές σου ξαφνικὰ
ἀναστατώνοντας τὶς στέρεες παρατάξεις
Ἔλα νὰ παίξουμε...
Κι αὐτὴ δὲν ἔχει τέλος ἡ παρτίδα..."
Σεισάχθεια,
σ' ευχαριστώ πολύ και καλός ήρθες!
Γιατί το σκάκι δεν είναι μια πάλη?? Απλά το σκάκι είναι τίμια πάλη ενώ εδώ είναι άνισος αγώνας...
Όσο για τα χρώματα, δεν είναι τίποτα, απλά πήγαινε στις ρυθμήσεις του blog/διάταξη/γραμματοσειρές και χρώματα και επιλέγεις αυτά που θες! Νομίζω ότι αυτή είναι η διαδικασία οποιοδήποτε πρότυπο-blog και αν έχεις επιλέξη.
Σ' ευχαριστώ πάντως και χάρηκα που σ' άρεσε! :)
Καλό βράδυ!
Kleine wolke,
χαχα!! :) Επιθετικό η όχι εμένα μ' άρεσε!!
Και, αν και δεν τα πολυπιστεύω τα τελευταία που είπες, ούτε εγώ είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να σε κρίνω.. Πάντως γι' αυτό, νομίζω πρέπει ν' αφήσεις αυτούς που σε ξέρουν να το πουν.. ;)
Καλό βράδυ και σ' εσένα!
Κόκκινα παπούτσια,
ωραίοοο!! Ποίημα είναι??
Αν είναι έτσι πάντως παίζω! :PP Αλλά υπό έναν όρο όμως. Θα έχω και 'γω μόνο ένα τρελό, αυτόν που θα έχει το αντίθετο χρώμα απ' τον δικό σου.. Γιατί μόνο έτσι δε θα έχει τέλος αυτή η παρτίδα.. Μόνο έτσι παίζω! :)
(Καλά, που χάθηκες τόσο καιρό εσύ?? Και δε γράφεις και τίποτα και σε χάσαμε!)
Καληνύχτα! :)
ναι, είναι "Το σκάκι" του Μανόλη Αναγνωστάκη. Το έχει μελοποιήσει και ο Δ. Παπαδημητρίου.
είναι ένα από τα ποιήματα που αγαπώ πολύ και διαβάζοντάς σε μου ήρθε στο μυαλό..
(ναι, χάθηκα...νομίζω ότι ζω πιο έντονα τις τελευταίες μέρες κι όταν ζω πολύ, γράφω λίγο ή καθόλου. Θα επανέλθω, όμως..:) )
καληνύχτα, μικρέ Adi..:)
to kimeno ein apistefto^^
alla gia na to grapsis kapio erethizma tha ixes..
apla exo na po pos dn prepi na mn to paratisis.giati sto kimeno perimenis tn kinisi tis giati prokite gia ena pexnidi skaki iparxi mia sira..
stn mpragmatikotita mporis na kanis kinisi prn apo tn alon k isos na prolavis kapies lathos kinisis dikes sou i kapies dikes ts
k na mn vgis kerdizmenos apo afti ti partida..tha niothis kerdizmenos me tn eafto sou..
afto pou dn mporeses na fonaksis alla ixouse mesa sou to katapies k afises tn maska tou egoizmou sou tha m pis dn ixes k poles epiloges..
tora omos pou ta pire ola to kima mazepse ta komatia sou k ta komatia tou pazel k diksta mn ta thavis san na mn eginan "POTE"
Sive,
χμμ.. Έχεις κάποιο δίκιο στο "ερέθισμα" που λες..
Απλά, που να σου εξηγώ... Ξέρεις είναι πολλά μαζί (δεν είναι από ένα "ερέθισμα" όλο το κείμενο...). Αλλά επειδή πολλά είπα ήδη, (και πολλά μάτια βλέπουν) αν θες σου εξηγώ και από κοντά κάποια στιγμή... ;)
Thanks πάντως για τη συμβουλή! :)
mmm
mono p milao genika dn milao gia sigekrimena prosopa 0_0
Δημοσίευση σχολίου