For You

Το έβαλα στη θέση του...

Το άφησα εκεί και σηκώθηκα. Μετά πήγα προς το μπαλκόνι και μ' ένα άλμα έφυγα. Πέταξα...
Ούτε καν πρόλαβα να σε χαιρετήσω. Δεν ξέρω ποιο ήταν το σωστό, τι έπρεπε να κάνω. Ξέρω όμως ότι όσο πιο πολύ το σκέφτεσαι τόσο πιο πολύ απομακρήνεσαι απ' το να το κάνεις, γι' αυτό κ' έπραξα γρήγορα. Εντάξει μπορεί να μην είχα στη διάθεσή μου τα κατάλληλα "εργαλεία", αυτά που ίσως θα 'θελα, αυτά που ίσως σου άξιζαν, αλλά κι αυτό έκανε τη δουλειά του. Και όλα τριγύρω ξαφνικά αναστατώθηκαν και άρχισαν να σβήνουν καθώς το κόκκινο μας χαμογελούσε. Δέκα εκατοστά περίπου, μπορεί και περισσότερα, φώλιασαν μέσα σου. Κ' έστεισαν ξέφρενο χορό μαζί με ό,τι υπήρχε εκεί. Φόβος, μίσος, ζήλια (κ' ό,τι άλλο έκρυβες καλά τόσο καιρό στο βάθος της)... Και τι δε θα 'δινα για να ήμουν εγώ στη θέση τους, εκεί μέσα...

Δεν ξέρω αν θυμάσαι, αλλά στο είχα πει κάποτε: "Θα σε πάρω μαζί μου, να φύγουμε μακριά από 'δω, μαζί". Τότε που ήμασταν ένα, θυμάσαι? Τότε, που πονούσα όταν χτυπούσες, που δάκρυζες όταν λυπόμουν. Τότε που δε μας ένοιαζε τίποτα κ' η κάθε μας στιγμή ήταν σαν κλεμένο λεπτό απ' τον παράδεισο. Τότε...
Και να που το 'κανα. Η τουλάχιστον προσπάθησα. Βλέπεις, δεν πιάνει πάντα.. Δυστυχώς εγώ είμαι ακόμη εδώ. Μάλλον δεν ήταν αρκετά ψηλά.. (Έπρεπε να είχα ανέβει στην ταράτσα). Ίσως πάλι να είναι καλύτερα έτσι, γιατί τώρα θα έχεις και κάποιον να σου αφήνει μερικά λουλούδια πάνω στο βαρύ σου μάρμαρο.. Ξέρεις, έτσι για τα τυπικά. Ε, ίσως να παίζω και κανένα τραγούδι στην κιθάρα και να πίνω στην υγειά σου που και που..

Και πλέον κοιμάμαι ήσυχος, γιατί ξέρω ότι έκανα αυτό που έπρεπε.  Το έβαλα στη θέση του...
Ακριβώς εκεί που ήμουν κάποτε εγώ.
Στην καρδιά σου...