To The Next Step, 'Till The Last Step...

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Crawling Out Of Patience...



Αυτό ήταν.. Φεύγω. (Καιρός ήταν θα μου πεις και ίσως και να 'χεις δίκιο..) Μην κλάψεις.. Μη με περιμένεις... Το ξέρεις πως θα ξανάρθω. Δε θα σου πω ψέματα.. Αλλά δε θα είμαι εγώ. Όχι αυτήν τη φορά.. Κάπου εδώ λοιπόν άρχισα να κουράζομαι.. Η υπομονή μου σταγόνα σταγόνα χύθηκε στο πάτωμα και εξατμίστηκε με το χρόνο που περάσαμε μαζί.. Και τα θυμάμαι καλά όλα, δε θα ξεχάσω τίποτα, δε θ' αφήσω τίποτα πίσω. Μη φοβάσαι γι' αυτό. Σαν όγκο στη πλάτη μου θα κουβαλάω τις αναμνήσεις μας όπου πηγαίνω μέχρι αυτές σιωπηλά να με σκοτώσουν.. Και σε παρακαλώ μην τους πεις τίποτα, μην τους πεις από τι πήγα, μην τους πεις ότι ξέρεις.. Αργά ή γρήγορα θα μάθουν το ξέρω, αλλά τότε πλέον δε θα έχει καμία σημασία.. Όταν φύγω απ' τα μάτια τους θα είναι πιο εύκολο.. Όταν φύγω απ' τα μάτια σου.. Τα μάτια σου...
Όλα μια ιδέα είναι.. Όπως έφυγαν και φεύγουν όλοι εκείνοι που αγαπήσαμε, έτσι τώρα ήρθε και η σειρά μου.. Θα το συνηθίσεις αν κάνεις καλή παρέα με το χρόνο.. Και αν κάτι χρειαστείς μη μου τηλεφωνήσεις, ζήτα το από εκείνον. Εκείνον που θα 'ναι δίπλα σου, τον όποιον... Και αν πάλι δε σου φτάνει, τότε ελπίζω μια γλυκιά εικόνα μου στα μυαλό σου να μπορέσει να σου φέρει έστω ένα χαμόγελο που να σε ησυχάσει για λίγο και να σε κάνει να ξεχαστείς. Γιατί τότε μόνο αυτό θα μπορώ να σου δώσω, μόνο αυτό θα είμαι.. Μια πικρόγλυκια θολή ανάμνηση στα σκονισμένα βιβλία της μνήμης σου.. Μια ανάμνηση που θα σου ψιθηρίζει στο αυτί κάθε φορά που θα περνάς από εκείνα τα μέρη, κάθε φορά που θ' ακούς εκείνο το κομμάτι, κάθε φορά που θα μυρίζεις εκείνη τη μυρωδιά, κάθε φορά που θα μπαίνεις σ' εκείνο το σπίτι, κάθε νύχτα που θα μένεις μόνη με το κινητό στα χέρια... Και τότε μην ανησυχείς, θα έρχομαι να σε βλέπω που και που στα όνειρά σου να μαθαίνω τι κάνεις, μήπως και σε πείραξε κανείς, μήπως και σε πλίγωσε και θα σου λέω παραμύθια με νεράιδες και αλεπούδες για να σου περάσει..

Προσπάθησα πολύ, προσπάθησες και εσύ δε λέω, αλλά τελικά ήμουν πολύ δυνατός για να με νικήσω.. Ώρες ώρες σκέφτομαι την αρχή και αναρωτιέμαι πως φτάσαμε ως εδώ.. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα.. Τελικά η ζωή είναι πολύ μικρή για να παίξεις πολλούς ρόλους.. Και ό,τι κερδίσαμε κερδίσαμε, τώρα ήρθε η ώρα να υποστούμε τις συνέπειες.. Σε μερικές ώρες ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση.. Και δυστυχώς είναι πολύ λίγος ο χρόνος μου για ν' αλλάξω κάτι.. Μάλλον άργησα πάλι, όπως άλλωστε έλεγες πως κάνω πάντα.. Ίσως και να είχες δίκιο, αλλά λίγη σημασία έχει πλέον.. Τώρα μπορούμε απλά να περιμένουμε το ξημέρωμα.. Και αν θες μείνε εδώ μαζί μου μιας και είναι το τελευταίο βράδυ, έτσι για να μας μείνει καλή εντύπωση.. Στρίψε μου και ένα τσιγάρο να βρίσκεται και ας μην καπνίζω και εγώ θα σου τραγουδήσω το αγαπημένο σου τραγούδι μου για καληνύχτα...


Το μόνο που μας μένει στο τέλος είναι μια σειρά από αναμνηστικά αντίο...
Όνειρα γλυκά..







 (Μη με παρεξηγείς, απλά φοβάμαι...)

6 σχόλια:

Liani είπε...

Οι ζωες των ανθρωπων ολοενα και περισσοτερο μοιαζουν με βραζιλιανικες σαπουνοπερες...

ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω το γιατι εσεις οι ανθρωποι κανετε την ζωη σας τοσο περιπλοκη. Υφαινετε γυρω σας με κλωστες ομως λογο το οτι προσπαθειτε να δειξετε κατι που εισαστε η δεν εισαστε τα κανετε σκατα και στην τελικη αυτο που καταληγει να μενει ειναι ενα κουβαρι απο κλωστες στην γωνια.

εμενα παντως δεν μου πεφτει κανενας λογος να μιλαω γιατι δεν ειμαι τιποτα παρα τριτος. Καπου εδω θα σταματισω γιατι δεν θελω να βρεθω αναμεσα σε διασταυρωμενα πυρα.

Αν και εχω ερωτησεις και αποριες ομως θα προτιμησω πολυ απλα να μην τις κανω.

και μην το παρεις στραβα αλλα απλως δεν θελω να παιρνω πλευρες.


ΥΓ: να ξερεις σε αγαπουσα με ολο μου το ειναι και το δεν ειναι...
(η πολυ σοβαροτητα βλαπτει στον εγκεφαλο μου[τον λιγοστο :P]) επρεπε να πω και μια μλκια :P
Liani

annanas είπε...

Καλά τα λέει ο Lianiς.
Διαβάζοντάς σε, αναρωτιέμαι αν υπάρχουν στ' αλήθεια τόσο ευαίσθητοι άντρες ή ευθύνεται γι' αυτό το νεαρό της ηλικίας. Καταλήγω στο βου. Μεγαλώνοντας κι αποκτώντας εμπειρίες, θα γίνεις πιο σκληρόπετσος. Υπομονή λοιπόν.

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΨΥΧΗΣ είπε...

'' (Μη με παρεξηγείς, απλά φοβάμαι...) ''

...και εγώ.

Καλό ξημέρωμα.

Adis είπε...

Liani,
σεβαστή η άποψή σου, σεβαστή και η μαλακία σου.. :P

Το ΥΓ. που έγραψες βέβαια.. Δεν το κατάλαβα και πολύ... :S

Καλό βράδυ για 'σένα.. ;)


Annana,
σ' ένα σχόλιο δε μπορείς να πεις πολλά οπότε σ' αυτήν την περίπτωση λέω να μην πω τίποτα...
Έχω κουραστεί συνεχώς και σχεδόν σε κάθε θέμα της ζωής να δείχνω στους άλλους γύρω μου πως απλά, ναι, υπάρχουν και εξαιρέσεις.. Βέβαια, αργώ πολύ να τ' αποδείξω, αλλά δε με νοιάζει και πολύ όταν είναι να γίνει έτσι.. Θέλω ο αλλός να μ' εμπιστευτεί και να πιστέψει σε 'μένα αμέσως.. Δεν είναι εύκολο, ούτε η έξυπνη κίνηση όταν δεν ξέρεις, αλλά και πάλι δε με νοιάζει...
Χαίρομαι πάντως που έστω και για λίγο πέρασε και αυτή η σκέψη απ' το μυαλό σου.. :) Μπορεί και να είναι έτσι που το λες οπότε θα κάνω λίγο ακόμη υπομονή, αλλά νομίζω ότι με ξέρω πολύ πολύ καλά για ν' αλλάξουν κάποια πράγματα στο οποιασδήποτε πορείας μέλλον..

Καλό ξημέρωμα Annanako και σ' ευχαριστώ για τη συμβουλή! :)

Adis είπε...

Παράθυρο ψυχής,
καλός τον και επίσημα πλέον..! :P

...και εσύ?
Wolf, εσύ πολύ φοβάμαι πως το εννοείς και ας μην καταλαβαίνω ακριβώς το γιατί, αλλά η λέξη φόβος είναι πολύ μικρή για 'μένα πραγματικά.. Οπότε στα δικά μου μάτια είναι κρίμα που συμφωνείς μαζί μου..
Δε μ' αντιπροσωπεύει αυτή η λέξη σε καμία περίπτωση και το ξέρουν όσοι ξέρουν... ;)

(Χωρίς ημερομηνία?.. :P)
Καλό ξημέρωμα, φιλιά! :)

Ανώνυμος είπε...

παει ο Dioooo.....:((((((((
ακυρο αλλα βαριομουν να σχολιασω :)
-sentenced-

Kiitos...