To The Next Step, 'Till The Last Step...

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Who am I? Who are You?




*Στη Luna, σαν μικρό ευχαριστώ.



Ήμουν με τη μεγαλύτερη αδερφή μου. Όχι πολύ, 3 χρόνια, αλλά αρκετά για να μου τη λέει και να μου υπενθυμίζει πως έχω πολλά ακόμη να μάθω... Εγώ μόλις που είχα κλείσει τα 26. Πηγαίναμε στο κέντρο της πόλης για κάτι δουλειές. Και τότε, κάπου στο δρόμο, συνάντησα εκείνον (ο γνωστός -Χ-). Ένας φίλος απ' το σχολείο που είχε τύχει να είμαστε μαζί και στο στρατό. Κάναμε καλή παρέα, απ' το δημοτικό ακόμη να φανταστείς. Κ... και βρακί που λένε. Οι συνθήκες όμως αργότερα χώρισαν τους δρόμους μας. Εγώ δεν το γνώρισα στην αρχή, εκείνος όμως μόλις με είδε έσκασε ένα πλατύ χαμόγελο κ' έτρεξε να μ' αγκαλιάσει.
...............................
Μετά από λίγο η αδερφή μου, περίεργη όπως πάντα, τον ρώτησε από που με γνώριζε. Τον είχε γνωρίσει βέβαια και η ίδια στο παρελθόν (ερχόταν συχνά στο σπίτι), αλλά δεν τον θυμόταν. Και τότε άκουσα τις 2 πιο γελοίες φράσεις που έχω ακούσει, η τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε. Της λέει: "Τον αδερφό σου τον ξέρω από τόσο δα μικρό". Και μετά απευθυνόμενος σε μένα είπε: "Καλά, εσύ δεν άλλαξες καθόλου!".

Μου 'χε φανεί τότε τόσο αστείο.. Αμέσως ήρθαν στο μυαλό μου 100.066 σκέψεις για τα παιδικά μας χρόνια. Πως ήμουν, πως ήμασταν, πως άλλαξαν τα πράγματα, πως έγινα... Προσπάθησα γρήγορα, χωρίς αποτέλεσμα, να θυμηθώ ποιον απ' όλους τους εαυτούς μου του είχα γνωρίσει, ποια μάσκα του είχα δώσει να μου φυλάει. Σκέφτηκα πως ήταν ο -Χ- μήπως και αυτό βοηθήσει, αλλά ούτε αυτό κατάφερα. Ξεκίνησα να μετράω τα ψέματα που του 'χα πει μήπως και βρω τι ήξερε για μένα, αλλά κάποια στιγμή έχασα το λογαριασμό. Θυμήθηκα κάποια πράγματα που ήξερα για τον τότε εαυτό μου, αλλά δεν μου 'φτασαν για να συναρμολογήσω μια εικόνα. Με κοίταξα στον καθρέφτη του μυαλού μου, μήπως και καταλάβω τίποτα, αλλά το μόνο που είδα ήταν 1.000.066 πρόσωπα περίπου να περιστρέφονται. Πως να με θυμόταν άραγε ο -Χ-?

Άδικος κόπος σκέφτηκα. Εδώ δεν ξέρω ποιος ήμουν χθες, πως να θυμηθώ πριν χρόνια? Ίσως ούτε αύριο να ξέρω ποιος ήμουν χθες, δηλαδή σήμερα... "Τα πάντα ρει" είπε κάποτε ο Ηράκλειτος (κάτι πρέπει να ήξερε κι αυτός). Εγώ λοιπόν, πως μπορώ να μένω στάσιμος? Παίρνω κάθε φορά τη "μορφή" που θέλω δουν οι γύρω μου, ανάλογα βέβαια και με το πόσο αλλάζουν και αυτοί. Η αλήθεια μου κρύβεται μέσα τους, μέσα στο σύνολό τους. Και ο καθένας τους, ένα κομμάτι από παζλ, από ένα παζλ που σχεδόν κάθε μέρα δημιουργούνται καινούρια κομμάτια. Και εγώ? Εγώ κρατάω απλά το κουτί, έτσι για να βλέπω το περιτύλιγμά μου και να γελάω μ' αυτούς που μόλις το βλέπουν λένε: "Αυτός είναι" με δυνατή και σταθερή φωνή σαν να 'ναι απόλυτα σίγουροι...
Ε όχι, δεν είμαι αυτός...

Χαμογέλασα, κοίταξα για λίγο τον ουρανό, μετά τον -Χ- και κούνησα το κεφάλι καταφατικά, σαν να συμφωνούσα μαζί του. Τι ειρωνικό σκηνικό! Τελικά είχε δίκιο η αδερφή μου, είχα πολλά να μάθω. Γι' αυτούς, για τον κόσμο, για μένα...

15 σχόλια:

Adis είπε...

Βασικά, δεν έχω αδερφή. Ούτε είμαι 26 ακόμα... Ε, χρειαζόταν και λίγο σάλτσα το θέμα. :)

AlexStre είπε...

και άμα ο Χ μαθει μια μέρα τα ψάμματα που του έχεις αραδιάσει?


και ο Χ μπορεί να μην είναι ο Χ αλλά ο Ψ που σου έδωσε την εικόνα του Χ ( σαν μαθηματικα ακουγοναι αυτα! περίεργα μαθηματικα για μένα! ) : )

annanas είπε...

Περίεργο, αλλά σήμερα σκεφτόμουν μια φράση που μου είπε η εδώ και 10 χρόνια κολλητή μου, πριν από κανά - δυο χρόνια. Είπε ότι από τότε που με γνώρισε, έχει συστηθεί με 10 διαφορετικούς annanaδες. Έτσι γίνεται. Οι άνθρωποι αλλάζουν, όσο κι αν κάποιοι διαφωνούν μαζί μου. Δεν είναι θέμα μάσκας, αλλά του χρόνου που περνά και της πείρας που αποκτάμε. Μπορείς αλλιώς να το πεις και της σωρείας των λαθών που υποπίπτουμε.

Madame de la Luna είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Madame de la Luna είπε...

Το μυρίστηκα εγώ απ' τον τίτλο, ότι κάτι για μένα θα βρω εδώ :) Ευχαριστώ Adis! Ειδικά επειδή με βγάζεις απ' τον κόπο να εξηγώ, με την τόσο καλή αντίληψη σου.

Είδες που μας κάνει να κολλάμε το θεματάκι;

Ε, έχεις πολλά να μάθεις ακόμα όντως. Χα χα χα. Προβοκατόρικη φάση. Ξέρεις... Μην το πάρεις τοις μετρητοίς. Καλό απόγευμα!

Υγ: Πάω να δω τι θα βρω στο box. Εννοείται έχω διαβάσει και τα προηγούμενα. ;)

Unidentified είπε...

Έτσι είναι... Ο καθένας που βρίσκεται κοντά μας, αναλόγως το πότε και κάτω από ποιες συνθήκες, γνωρίζει κι ένα διαφορετικό κομμάτι μας. Όχι μια μάσκα απαραίτητα, αλλά τη πτυχή εκείνη του εαυτού μας που είναι έκδηλη εκείνη τη περίοδο... Γι' αυτό και όσο περισσότερο μας γνωρίζει ένας άνθρωπος, τόσα περισσότερα έχει ανακαλύψει για τις διαφορετικότητες, για τις μεταλλάξεις μας και τα ανεβοκατεβάσματα μας...

ο αποτέτοιος είπε...

i am nobody.

or is it everybody?

i guess i am only trying to be somebody..

ο αποτέτοιος είπε...

α, και να μην ξεχάσω.

τσίρκο το έκανες το βλογ..

(χι χι!!)

Adis είπε...

Stolenblood,
έτσι είναι που τα λες, αλλά εμένα δε με νοιάζει γιατί εγώ τον έμαθα σαν -Χ- και του συμπεριφέρομαι σαν -Χ-. Δε πάει να κρύβει αυτός από πίσω -Ψ,Ω...-. Αν πάλι μια μέρα μου αποκαλύψει ένα άλλο πρόσωπο λογικό είναι να αλλάξει και η δική μου συμπεριφορά απέναντι του. Βέβαια, αυτό μπορεί να έχει και καλά και κακά αποτελέσματα... Αλλά έτσι είναι η ζωή, νομίζω.

Και όσο για το πρώτο που είπες, μη φοβάσαι, είμαι καλός ψεύτης δε θα το μάθει!
Τα λέμε κ' από κοντά καλό βράδυ!


Annana,
όταν δίχνεις ένα συγκεκριμένο πρόσωπο για να εντυπωσιάσεις, να κρύψεις κάτι, να κερδίσεις κάτι, η να παραπλανήσεις κάποιον, τότε ναι, είναι θέμα μάσκας.. Και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, αν και νομίζω πως αυτό δε χρειάζεται να στο πω εγώ, γιατί πιστεύω πως θα έχεις γνωρίσει κ' συ τέτοιους κατά καιρούς στη ζωή σου. Αν όχι τότε απλά περάσαν από μπροστά σου και δεν τους κατάλαβες... Και γενικά, αν όχι όλοι οι περισσότεροι περνούν από τέτοιες φάσεις, γιατί δε γίνεται να είσαι πάντα ο εαυτός σου όσο και αν το θες.. Κανόνες, συναισθήματα, συνθήκες, η όλα μαζί, μας κάνουν πολλές φορές να κάνουμε πράγματα τα οποία σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση δεν θα κάναμε. Γι' αυτό και ακους πολλές φορές ότι πολλοί αργότερα το μετανιώσαν για πράξεις τους, η για πράγματα που τελικά δεν έκαναν. Ε, αυτά δεν είναι μάσκες?
Καλό ξημέρωμα! (Θα 'λεγα κι άλλα, αλλά δε με πέρνει η ώρα)..


Madame de la Luna,
τι να πω... :) Ας πιούμε στην υγειά της Πανσελήνου που έρχεται και ας τους αφήσουμε να προσπαθούν να μας μάθουν. ;)

(Ναι, έχω πολλά να μάθω τελικά. Απ' τα λάθη τους...)

Adis είπε...

Ποιος?
Περίεργο, εγώ δε διέγραψα κανένα σχόλιο...


Unidentified,
όντως έχεις κάποιο δίκιο, αλλά θα διαφωνήσω μόνο σ' ένα πράγμα που είπες: "τη πτυχή εκείνη του εαυτού μας που είναι έκδηλη εκείνη τη περίοδο". Η κάθε πτηχή του εαυτού μας δεν εκδηλώνεται ανά περιόδους, αλλά έχει σχέση και με το κάθε άτομο ξεχωριστά ακόμη και στην ίδια περίοδο. Δηλαδή την ίδια περίοδο ανάλογα με το σκοπό του κάποιος, μπορεί να δίχνει σε κάποιον -Α-, σε κάποιον άλλο -Β- και πάει λέγοντας... Τώρα σε κάποια άλλη περίοδο της ζωής του, ο ίδιος άνθρωπος, μπορεί σ' αυτόν που έδιχνε την εικόνα του -Α- πλέον να δίχνει -Γ- και σ' αυτόν που έδιχνε -Β- να δίχνει -Δ-... Ουσιαστικά δε διαφωνώ, απλά πιστεύω ότι είναι λίγο πιο περίπλοκο το όλο θέμα.
Καλημέρα, πλέον... :)


Αποτέτοιε,
in this way, you seem like you 're trying to be nobody... Change your mind! ;)

(Πολύ μ' άρεσε έτσι όπως το είπες και ας μην μ' άρεσε αυτό που είπες! :) Γενικά, πόσο πολύ μ' αρέσουν τ' αγγλικά!?)


Αποτέτοιε,
πάλι εσύ?? Όχι που δε θα το σχολίαζες! Το είδα και το μύνημα, αλλά είπα να σου απαντήσω εδώ..
Άντε βρε αγόρι μου καλό ξημέρωμα να μας βρει! (Με διάθεση πολύ!)...

Ανώνυμος είπε...

Και η πραγματική σου ταυτότητα;Είναι η μάσκα που χρησιμοποίησες λιγότερες φορές;Εκτός και αν ούτε εσυ ο ίδιος δεν γνωρίζεις ποιά μάσκα να διαλέξεις για πραγματική σου ταύτοτητα...αν υπάρχει πραγματικότητα στον κόσμο πού ζούμε...

Wonderboy

Adis είπε...

Wonderboy,
η απάντηση στην ερώτησή σου κρύβεται μέσα στο κείμενο... Αρκεί ν διαβάσεις προσεκτικά. ;)
(Προς το τέλος...)

Την καλησπέρα μου!

Sive είπε...

afti i mera pistevo tha erthi :/
k thelo na do ti tha knc tote...

Adis είπε...

Και 'γω θέλω να δω... Αν και δε με φοβάμαι.. ;)

Sive είπε...

ego pirazi na kliso ta matia?

:P

Kiitos...