To The Next Step, 'Till The Last Step...

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Day/Night


Τη μέρα, είμαι τόσο ήρεμος... Βγαίνω έξω, χάνομαι μέσα τους και δε με ψάχνω πια.. Μέσα σε κάθε ήχο, μέσα στη βαβούρα του κόσμου, μακριά από κάθε σκέψη, από κάθε εικόνα σου. Μέσα στη θλίψη τους θάβω τη δική μου, με την ελπίδα να μην τη ξαναβρώ ποτέ. Τη μέρα, ξεχνάω ότι υπάρχεις όλο και περισσότερο σε κάθε βήμα μου και αδιαφορώ για κάθε τι που σε θυμίζει γύρω μου. Δε με νοιάζει ακόμη κι αν πάψεις πια ν' αναπνέεις.. Τη μέρα, μπλέκομαι μεσ' στα χρώματα της φύσης και σβήνει απ' το μυαλό μου εκείνο το βλέμα που σε κάθε του ευκαιρία είναι έτοιμο να με κατασπαράξει και να με κάνει κομμάτια μπροστά στην αγγελική σου ομορφιά.. Τη μέρα, κολυμπάω παρέα με τις πιο χαρούμενες νότες μιας μινόρε θάλασσας και κοιτάζω τα γαλάζια σύννεφα στον ουρανό καθώς βρέχει. Και ένα γαλήνιο αεράκι διώχνει μακριά μέχρι και την τελευταία υποψία της μυρωδιάς σου. Τη μέρα, στο παρελθόν πνίγεται η φωνή σου και νιώθω ασφαλής ξέροντας πως δεν υπάρχει τίποτα να με λυγίσει, να με πονέσει, τίποτα να τρομάξει όσο εσύ...


Όμως σαν έρθει η νύχτα... Όλα επιστρέφουν πίσω με απίστευτη ταχύτητα.. Τη νύχτα, είμαι αδύναμος πια να πολεμίσω. Και κάθε φορά φοβάμαι μήπως δεν αντέξω ως την ανατολή. Άοπλος και ανίκανος ν' αντισταθώ, παραδίνομαι στο μαύρο τ' ουρανού που περιμένει να με βυθίσει πάλι στο εγώ μου.. Και με πετροβολούν οι σκέψεις μόλις πέφτω στο κρεβάτι, μέχρι να δακρύσω... Τη νύχτα, σε θέλω δίπλα μου, γιατί δε μπορώ τη στιγμή που πρέπει να κλείσω τα μάτια.. Δε μπορώ την απόλυτη σιωπή που βασιλεύει στο κλουβί μου και το απείραχτο μαξιλάρι δίπλα μου.. Δε μπορώ να κοιτάζω απ' το παράθυρο και να βλέπω τα ζευγάρια να κρατιούνται χέρι χέρι χαμογελώντας ο ένας στον άλλο, ν' ακούω το βραδυνό αεράκι να καληνυχτίζει τα φύλλα στο δέντρο χαϊδεύοντάς τα, καθώς αυτά χορεύουν στο έλεος του. Τη νύχτα, τρέμω στη σκέψη πως μπορεί να κοιμάσαι στην αγκαλιά κάποιου άλλου, πως όταν ξυπνάς άλλος σε φιλάει για καλημέρα.. Και αντικρίζοντας την φωτογραφία απέναντι στον τοίχο βουλιάζω στο βάλτο των συναισθημάτων, εκεί όπου σε πρωτογνώρισα.. Τη νύχτα, τρέχω να σε βρω και να σου μιλήσω στα όνειρα, αλλά κ' εκεί αποτυγχάνω.. Και η απραξία στο πέρασμα του χρόνου μου τρώει την ψυχή μέρα με τη μέρα.. Και ξέρω ότι δε θ' αντέξω πολύ ακόμη μακριά σου. Και όλα αυτά τα ίσως, αν, αν δεν, θα, μου σιγοτραγουδούν κοροϊδεύοντάς με γιατί ξέρουν, πως...           Τη νύχτα, σ' αγαπώ..

21 σχόλια:

κόκκινα παπούτσια είπε...

αχ μωρε Αδη...
βγάλε τουλαχιστον τη φωτογραφια απο τον τοίχο.
είναι ένα βήμα προς τα μπρος κι αυτό, μη θαρρείς..!
(ήταν τόσο τρυφερή η ανάρτηση αυτή που κάτι μου λέει πως δεν είναι φανταστική..)

καλημέρα! :)

annanas είπε...

Ουφ!! Με έριξες μεσημεριάτικα!
2 λύσεις υπάρχουν: Ή το παλεύεις μέχρι να περάσει ή προσπαθείς να κοιμηθείς το βράδυ, για να μη σκέφτεσαι.
Και μια 3η λύση: Ξαναγυρνάς πίσω...

efhbos είπε...

Πανε μιλα της...!!!
Ετσι τα βραδια σου θα γινουν ανατολες!!!

Ανώνυμος είπε...

Ενα κείμενο, χίλιες εικόνες.
Μια μάχη να σε ξεπεράσω τη μέρα να παραδοθώ στα συναισθήματα μου τη νύχτα.
Νίκη, ήττα ποιός νοιάζετε, αρκεί που αισθάνομαι και παλεύω.
Αν σε ξεπεράσω κέρδισα τη μάχη.
Αν παραδοθώ κέρδισα εσένα.
Αρκεί να μην μάθω ποτέ ότι σε έχασα γιατί εσύ το επέλεξες.
ΑΥΤΟ ΘΑ ΜΕ ... ΠΙΚΡΑ.
Πίκρα, πίκρα, πίκρα που την αισθάνεσαι χωρίς καν να την γευτής.

Ημ/νια
Οταν κάποιος αλλος έγραψε αυτά που αισθάνομαι εγώ.

Adis είπε...

Κόκκινα παπούτσια,
χαίρομαι που σου άρεσε! :) Αν και έχει μια δόση αλήθειας γενικότερα μπορώ να πω, οι μέρες και οι νύχτες μου είναι ευτυχώς ήσυχες, ακόμη.. ;)
(Αυτό τώρα ήταν μυστικό, μην το πεις πουθενά!) :P

Και επιπλέον το 'κανα για να το βλέπω και να θυμάμαι πως με τίποτα δεν πρέπει να φτάσω σ' αυτό το σημείο! Κομμένες οι φωτογραφίες στους τοίχους λοιπόν! ;)

Την καλησπέρα μου! :)


Annana,
αν θυμάσαι εσύ είπες να γράψω για τον έρωτα και επειδή είχα και καιρό να τον τιμήσω είπα ν' ακούσω τη συμβουλή σου! Βέβαια, με το δικό μου τρόπο! ;)
Εμ, να προσέχεις τι ζητάς άλλη φορά!! :P:P

Καλά είπες πάντως στην αρχή, δύο λύσεις υπάρχουν. (Μέτα λίγο μου τα χάλασες με την τρίτη..) Και επειδή εδώ και καμιά δεκαριά μέρες περίπου έχω πρόβλημα με τον ύπνο μου νομίζω ότι μου μένει μόνο μία..


Efhbe,
αυτό εξαρτάται απ' το τι θα πω... Απ' το αν θα της μιλήσω δηλαδή "μέρα" η "νύχτα".. ;)

Καλησπέρα! :)

Adis είπε...

Wolf,
αυτό πολύ μου άρεσε:
"Αν σε ξεπεράσω κέρδισα τη μάχη.
Αν παραδοθώ κέρδισα εσένα."

Βασικά, είναι επιρρεασμένο από ένα τραγούδι που είχα ακούσει κάποτε, αλλά χαίρομαι που σ' άγγιξε! :)

Καλό βράδυ!

Y. K. είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Y. K. είπε...

http://www.box.net/shared/sz1iet51xc

εκανα λαθος το λινκ στο προηγουμενο σχολιο!

:)

ειναι το For your demons.

Adis είπε...

Alicia,
σ' ευχαριστώ πολύ!! :)
Καληνύχτα!

annanas είπε...

η αλήθεια είναι ότι όντως πρέπει να προσέχω τι εύχομαι γενικά.

Όσο για την 3η λύση, την βάζω σε χωριστή κατηγορία. Ήμουν από αυτούς που δεν γύριζαν πίσω και το δήλωναν. ΟΜΩΣ ποτέ μη λες ποτέ, γιατί όταν καταλήγεις σ΄αυτή τη θεωρία, ίσως να μην έχεις γνωρίσει ακόμα αυτόν που θα σου αλλάξει τη ζωή και θα σου καταρρίψει τη θεωρία. Προσωπικά μου συνέβη κι έφαγα μια τεράστια χυλόπιτα που ήταν όλη δική μου.
Αλλά εσύ κράτα την την 3η λύση. Ποτέ δεν ξέρεις πόσα πολλά μπορεί να σημαίνεις για τον άλλο. Εγώ δεν. Εσύ ίσως.
Καλό σου βράδυ κι ελπίζω να κοιμάσαι τέτοια ώρα :)

Madame de la Luna είπε...

"Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί
Θέλω να μη θυμάμαι
κι ούτε να ξέρω πού θα πας και ποια είναι αυτή
Θέλω ένα όνειρο μονάχα να 'ναι
κι όταν ξυπνήσω το πρωί να είσαι εκεί
για να μου πεις να μη φοβάμαι..
"


Κάπως έτσι..

theorema είπε...

Μίλα της δίχως να κοιτάξεις το ρολόι. Ό, τι και να πεις θα είναι αληθινό, κι αυτό είναι το μόνο που μετράει...

Adis είπε...

Annana,
ναι έχεις κάποιο δίκιο στο ότι δεν μπορώ να ξέρω. Αλλά η φράση "ποτέ μη λες ποτέ" δε μου πολύ αρέσει, γιατί ακόμη και τότε σ' αναγκάζει έστω και για μία φορά να πεις ποτέ. Εντάξει, όπως και να 'χει καλό είναι να έχεις και την άλλη περίπτωση κατανού κάθε φορά και να μη προτρέχεις, αλλά το δικό μου θέμα είναι άλλο.. Δε ξέρω σίγουρα αν με νοιάζει το πόσα πολλά μπορεί να σημαίνω για τον άλλο.. Και τέλος, όχι, δεν κοιμόνουν χθες εκείνη την ώρα και το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ πολλές ώρες. Μετά από 4-5 ώρες σηκώνομαι και δε με ξαναπαίρνει ο ύπνος με τίποτα σου λέω!! Και ενώ στην αρχή νιώθω ξεκούραστος, μου βγαίνει όλη η κούραση το απόγευμα και επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ τότε περιμένω μέχρι το βράδυ μπας και στρώσω το πρόγραμμά μου, αλλά το βράδυ η κούραση χάνεται λόγο υπερέντασης.. Και κοιμάμαι κλασσικά το πρωί και πάει λέγοντας... Μεγάλο πρόβλημα, άσε άσε.. :P


Madame de la Luna,
ναι, κάπως έτσι.. Και για την ακρίβεια σ' ένα άλλο θέμα που έχω στο μυαλό μου είναι ακριβώς έτσι.. ;)

Μάλλον θα το κρατήσω αυτό, ίσως και να μου χρειαστεί κάπου.. :)
Καλό βράδυ!!


Theorema,
θα ήθελα να μάθω από που έβγαλες αυτό το συμπέρασμα, γιατί μοιάζεις πολύ σίγουρη γι΄αυτά που λες.. :)
Σ' ευχαριστώ πάντως για τη συμβουλή! ;)
Καληνύχτα!

fetus είπε...

Ναι... Υπάρχει αυτός ο επίπεδος λόγος τροφοδότης για να κατασκευάζεις επιφάσεις λόγους, αγκωνάρια για να νιώθεις ζωντανός με τους νεκρούς.όπως διαχωρίζει η ζωή, τις ανάγκες στις ημέρες των γεννήσεων,με τις νύχτες των εφήμερων θανάτων...
Πάντα θα υπάρχει εγωισμός ανάμεσα στο ""εγώ"" και το ""εσύ"" που δεν σε αφήνει να πέσεις και να σηκωθείς με πληρότητα και επαρκή γνώση ...
Καλά πας φίλε μου...
Τόσο καλά που είναι κρίμα να μην χαραμίζεις την σοφία της νύχτας για την εθελούσια έξοδο απο την κρίση μιας οποιασδήποτε θεραπευτικής μέρας ...
Όμορφα ..................

AlexStre είπε...

αγάπη είναι οι αναμνήσεις που μας φέρνουν κάτι μαγεμέμνες μελωδίες, κάτι σκονισμένες φωτογραφίες... αγάπη είναι η φυλακή στην οποιά κλειδώμεται η ψυχή...στην οποιά υποφέρει χωρίς να το ξέρει...μην βγάλεις την φωτογραφία από τον τοίχο...να την κοιτάς συνέχεια...να την χαζεύεις με τις ώρες! μόνο έτσι θα λυτρωθείς...μόνο έτσι θα ξεκλειδώσεις το σκουριασμένο λουκέτο την φυλακής σου...

Sive είπε...

tin imera m prokalis toso dinata sinestimata xaras p iparxis esto k ikonika sto mialo m.
Ola giro sou m thimizoun tn morfi sou
to aroma sou
tn apalotita tou dermatos sou
to sinestima p m prokalis otan eimai dipla sou
ola osa m prosferi i avra sou.

k tn nixta niotho tn dinami tis eksartisis na katastrefi to mialo m
na troei tn psixi m san pinazmenos gipas..
ts nixtes niotho toso nekros
xoris esena..

e lipon kati tetio m prokalese to kimeno sou

poli "bittersweet"

Adis είπε...

Fetus,
κρίμα λες ε?.. Βασικά, δε νομίζω ότι υπάρχουν πράγματα που είναι κρίμα που συμβαίνουν, η που δε συμβαίνουν. Κάθετι που κάνεις γίνεται επειδη εσύ το θέλησες, επειδή έτσι ένιωσες εκείνη τη στιγμή που έπραξες. Και πιστεύω πως είναι καλό να κάνεις αυτά που νιώθεις κάθε στιγμή στη ζωή σου αρκεί πραγματικά να το θες. Τώρα βέβαια, υπάρχουν κάποια πράγματα ενώ θες δεν τα κάνεις, δεν τα λες την ώρα που πρέπει.. Ίσως να φταίει αυτός ο "εγωισμός" που είπες και 'συ..
Πάντως σ' ευχαριστώ για τη συμβουλή σου και καλός όρισες! :)

Καλό βράδυ!


Stolenblood,
αλήθεια τα πιστεύεις αυτά που μου λες?? Με τρομάζεις ώρες ώρες.. :P

Καληνύχτα φίλε! :)


Sive,
σ' άρεσε τόσο πολύ!? :P Χαίρομαι!! :) Μ' αρέσουν τα "bittersweet"..

Καλό βράδυ! :)

Kévin είπε...

Με εκφράζει απίστευτα αυτό το ποστ.. Είναι όμορφο να ξέρεις ότι τελικά δεν είσαι ο μόνος που νιώθει ορισμένα πράγματα..

Απλά τέλειο το Blog σου..

Adis είπε...

Kévin,
είναι όντως.. Σαν να είσαι μόνος και ξέρεις ότι έμμεσα δεν είσαι! ;)
Χαίρομαι που σ' άρεσε! :)
Welcome..

Ελένη.. είπε...

Πραγματικά τα συγχαρητήρια μου..
Όλα αυτά που έγραφες μπορεί να λες πως δεν είναι αληθινά, αλλά πιστευω πως τα νιωθεις. Αγγιζει τοσο πολυ που πραγματικα αρχισα να δακρυζω.
Αν οντως ισχυουν καλο ειναι να πας να της μιλησεις, με τον δικο σου τροπο.

Καληνυχτα!! :)

Adis είπε...

Smile..,
μετά από τόσο καιρό, μετά από τόσους μήνες, με γυρίζεις πίσω μ' ένα σου σχόλιο.. Πίσω σε μια κατάσταση ανίκητη, σ' ένα κείμενο από πολλούς ξεχασμένο κι όμως για 'μένα ακόμη δυνατό. Και δεν είναι ότι πάλιωσε, αλλά ίσα ίσα θα μπορούσα να το είχα γράψει και χθες. Γιατί ναι, δεν είναι ψεύτικο, απλά πλέον είναι ανούσιο.
Γιατί μίλησα, έπραξα, προσπάθησα και ξανά προσπάθησα, επέμενα και επιμένω. Αλλά τέτοιες καταστάσεις σου κάνουν μόνο κακό τελικά.. Ίσως...

Σ' ευχαριστώ πάντως ειλικρινά. Οφείλω να παραδεχτώ οτί μου έφερες ένα ξαφνικό χαμόγελο απ' το πουθενά. :)

Να 'σαι καλά.
Καλή Χρονιά..

Kiitos...