Still Learning

Κάποτε είχαμε παίξει σκάκι μαζί, δε θυμάμαι πότε ήταν πάνε πολλά χρόνια τώρα.. Όποτε έπαιζα μαζί του έχανα.. Είχε παίξει και με τον μικρό μου αδερφό θυμάμαι εκείνη τη μέρα. Έχασε κι αυτός.. Τον θυμάμαι που έκλαιγε και χτυπιόταν γιατί δε μπορούσε να καταλάβει το λόγο που χάνει. Ούτε εγώ μπορούσα καλά καλά σαν παιδί τότε.. Ήμουν καλός για την ηλικία μου έλεγαν, αλλά δεν έφτανε αυτό.. Σ' εκείνη την παρτίδα θα έχανα σίγουρα, ήμουν πολύ πίσω κι όμως δεν τα παρατούσα για κανένα λόγο.. Όχι, θα παίξουμε μέχρι το τέλος έλεγα.. Και ο αδερφός μου εκεί δίπλα ακόμη έκλαιγε.. Και τότε θυμάμαι που μου είπε: "Δε ξέρεις να χάνεις"..
Μου 'χε φανεί τότε τόσο άσχημο, τόσο υποτιμητικό.. "Εγώ δε ξέρω να χάνω?.. Εδώ ο άλλος χάνει και κλαίει και λες εμένα μετά?..." του είπα. "Το να κλαις δε σημαίνει ότι δε ξέρεις να χάνεις, απλά του είναι δύσκολο σ' αυτήν την ηλικία να εκφράσει αλλιώς το θυμό του.. Ενώ εσύ δεν τα παρατάς γιατί δε μπορείς να αποδεχθείς την ήττα σου.." μου απάντησε.. Ομολογώ ότι δεν έκατσα να αναλύσω τη φράση του καθόλου, λόγο νεύρων ίσως, και απλά είπα από μέσα μου: "δε ξέρεις τι λες, δε με καταλαβαίνεις".. Έτσι νόμιζα, πόσο χαζός ήμουν τελικά...
Σήμερα είδα. Έχασα. Έμαθα και πλέον ξεχώρισα τα πράγματα μέσ' στο μυαλό μου.. Εγώ ήμουν αυτός που δεν καταλάβαινε, τώρα του το αναγνωρίζω κι ας είναι λίγο αργά.. Δεν ήξερα να χάνω, για την ακρίβεια δε μ' αρέσει να χάνω πουθενά και γι' αυτό δε το αφήνω να συμβεί όσο περνάει απ' το χέρι μου.. Όμως όταν δεν είναι στο χέρι σου τι κάνεις?.. Δεν ήξερα να χάνω και το κατάλαβα τώρα που έχασα πραγματικά.. Καλύτερα να τα παρατούσα εξ αρχής θα 'λεγε κανείς, αλλά έκανα το ίδιο λάθος με την παρτίδα σκάκι τότε.. Εντάξει, τουλάχιστον τώρα ξέρω (ας πούμε) οπότε δε θα υπάρξει και τρίτη φορά.. Είναι ένδειξη ανωτερότητας να τ' αφήσεις όταν βλέπεις ότι όλα καταλήγουν σ' ένα αδιέξοδο λένε... Συγγνώμη που δεν κατάλαβα.. Στην επόμενη παρτίδα μας θα τους ακούσω...

Trust - Fear

Μάζεψε τα πράγματά σου γρήγορα.. Γρήγορα σου λέω! Άντε κουνήσου, πάμε να φύγουμε από 'δω..  Πριν μας δει κανείς.. Ένα καράβι για δύο μας περιμένει στο λιμάνι της μικρότερης πόλης που μπορείς να φανταστείς και ο καπετάνιος του είναι φίλος μου οπότε δε θα πει τίποτα σε κανέναν, μη φοβάσαι.. Αύριο όλοι θ' αναρωτιούνται.. Μεθαύριο ίσως και να μας ψάξουν. Την επόμενη μέρα θα μας ξεχάσουν, να 'σαι σίγουρη.. Μην τους λυπάσαι, κάποια στιγμή και εμείς θα ξεχάσουμε και τότε όλα θα είναι καλύτερα.. Όμως έλα τώρα που σου λέω, βιάσου πριν ξημερώσει. Εμπιστέψου με και πιάσε το χέρι μου με κλειστά μάτια χωρίς να με φοβάσαι...
Το φεγγάρι είναι το μόνο που θα μας βλέπει και μου υποσχέθηκε πως θα μας φυλάει σ' όλο το ταξίδι μας, όσο μακρύ κι αν είναι.. Για όπου κι αν είναι... Αρκεί να είναι μακριά από 'δώ, από αυτούς, από εμάς.. Από εμάς όπως μας ξέρουν, όπως μας ξέρουμε μέχρι τώρα.. Και θα δεις που αυτή η νέα αρχή είναι το μόνο που μας χρειάζεται.. Το ξέρεις πως έχω δίκιο, απλά βρες τη δύναμη να φύγεις μαζί μου. Εντάξει δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, το ξέρω, αλλά αξίζει τον κόπο, αξίζει να προσπαθήσουμε γιατί στο τέλος θα σταματήσει ο ουρανός μας να βρέχει δάκρυα και θα βρούμε το δρόμο μας.. Πίστεψέ με.. Εμπιστέψου με και πιάσε το χέρι μου με κλειστά μάτια χωρίς να με φοβάσαι...
Και θα κάνουμε πολλά ταξίδια μαζί. Θα πάμε στις 7 άκρες της γης με σκοπό να βρούμε τη λήθη και όταν εμφανιστεί μπροστά μας θα την αγκαλιάσουμε για να ξεχάσουμε ό,τι μας τρώει εκεί πίσω... Και από εκείνη τη μέρα και μετά όλα θα είναι πιο όμορφα, θα δεις.. Αλλά κάνε γρήγορα όσο προλαβαίνουμε και πάμε να εξαφανιστούμε απ' τον κόσμο τους.. Απ' τα βρόμικα χέρια τους και τις ψεύτικες υποσχέσεις τους.. Πάμε να σκάψουμε βαθιά στο χώμα μιας χώρας όπου θα βασιλεύει η ηρεμία και να φωλιάσουμε εκεί κάτω μέχρι ο ήλιος να μας ξυπνήσει σε μια άλλη διάσταση.. Και όσο μακριά κι αν φτάσουμε ποτέ δε θα σ' αφήσω, ποτέ δε θα επιτρέψω να σου συμβεί τίποτα και από κανέναν.. Και όταν θα είσαι κουρασμένη και θα θες να κοιμηθείς θα είμαι εκεί δίπλα σου να σε προσέχω όλη νύχτα.. (Και θα καραδοκώ μ' ένα καλοριφέρ στα χέρια αν χρειαστεί. Από 'κείνα που φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν και βγάζουν περίεργους ήχους στ' αυτιά αυτών που δεν ξέρουν...) Μόνο.. Εμπιστέψου με και πιάσε το χέρι μου με κλειστά μάτια χωρίς να με φοβάσαι...

Dio, As He Passes Away... 1942-2010

(The Last In Line)


Και να λοιπόν που κάποτε έρχεται η ώρα να φύγουν και οι βασιλιάδες...

Προχθές, στις 7:45 το πρωί, στα 67 του πια, ο Ronnie James Dio έβαλε την τελεία του στο χώρο της Metal και στη ζωή γενικότερα.. Εμείς ήμασταν για καφέ με κάτι γνωστούς όταν το μάθαμε και μας ήρθε πολύ ξαφνικό. Εγώ βέβαια προσωπικά δεν τρελένομαι για τη μουσική του, αλλά όπως και να 'χει όλους όσους τον ήξεραν τους πείραξε.. Ένας μάλιστα είπε: "Πέθανε και ο Dio, εντάξει τώρα πέθανε και η Metal".. Και που να φανταστούμε ότι θα συμβεί αυτό όταν μια μέρα πριν τον σχολιάζαμε με κάτι φίλους για την πορεία του με αφορμή ένα ένθετο που είδαμε σ' ένα περιοδικό για τους Black Sabbath.. Για τον Dio βέβαια κάποτε ακούστηκε ότι έχει κάνει συμφωνία με τον ίδιο το διάβολο και πως όταν φύγει, μια μέρα θα ξαναγυρίσει.. Εμείς θα περιμένουμε πάντα...

Κάπου διάβασα:

"Former Guns N’ Roses guitarist Slash took to his Twitter page, and wrote: Ronnie died at 7:45 am. But his music will live for eternity."

 "Queen’s Brian May wrote: It’s a shock to hear that Ronnie has gone. Even though we had all known he was battling cancer for some time, he was such a wiry fighter, and of such an amazingly optimistic nature. I think I assumed he would go on forever."

"Wendy Dio: Today my heart is broken, Ronnie passed away at 7:45am 16th May.."

Ο θάνατος δε σέβεται κανέναν, δεν έχει αξίες.. Στα μάτια του είμαστε όλοι ίσοι...

Crawling Out Of Patience...

Αυτό ήταν.. Φεύγω. (Καιρός ήταν θα μου πεις και ίσως και να 'χεις δίκιο..) Μην κλάψεις.. Μη με περιμένεις... Το ξέρεις πως θα ξανάρθω. Δε θα σου πω ψέματα.. Αλλά δε θα είμαι εγώ. Όχι αυτήν τη φορά.. Κάπου εδώ λοιπόν άρχισα να κουράζομαι.. Η υπομονή μου σταγόνα σταγόνα χύθηκε στο πάτωμα και εξατμίστηκε με το χρόνο που περάσαμε μαζί.. Και τα θυμάμαι καλά όλα, δε θα ξεχάσω τίποτα, δε θ' αφήσω τίποτα πίσω. Μη φοβάσαι γι' αυτό. Σαν όγκο στη πλάτη μου θα κουβαλάω τις αναμνήσεις μας όπου πηγαίνω μέχρι αυτές σιωπηλά να με σκοτώσουν.. Και σε παρακαλώ μην τους πεις τίποτα, μην τους πεις από τι πήγα, μην τους πεις ότι ξέρεις.. Αργά ή γρήγορα θα μάθουν το ξέρω, αλλά τότε πλέον δε θα έχει καμία σημασία.. Όταν φύγω απ' τα μάτια τους θα είναι πιο εύκολο.. Όταν φύγω απ' τα μάτια σου.. Τα μάτια σου...
Όλα μια ιδέα είναι.. Όπως έφυγαν και φεύγουν όλοι εκείνοι που αγαπήσαμε, έτσι τώρα ήρθε και η σειρά μου.. Θα το συνηθίσεις αν κάνεις καλή παρέα με το χρόνο.. Και αν κάτι χρειαστείς μη μου τηλεφωνήσεις, ζήτα το από εκείνον. Εκείνον που θα 'ναι δίπλα σου, τον όποιον... Και αν πάλι δε σου φτάνει, τότε ελπίζω μια γλυκιά εικόνα μου στα μυαλό σου να μπορέσει να σου φέρει έστω ένα χαμόγελο που να σε ησυχάσει για λίγο και να σε κάνει να ξεχαστείς. Γιατί τότε μόνο αυτό θα μπορώ να σου δώσω, μόνο αυτό θα είμαι.. Μια πικρόγλυκια θολή ανάμνηση στα σκονισμένα βιβλία της μνήμης σου.. Μια ανάμνηση που θα σου ψιθηρίζει στο αυτί κάθε φορά που θα περνάς από εκείνα τα μέρη, κάθε φορά που θ' ακούς εκείνο το κομμάτι, κάθε φορά που θα μυρίζεις εκείνη τη μυρωδιά, κάθε φορά που θα μπαίνεις σ' εκείνο το σπίτι, κάθε νύχτα που θα μένεις μόνη με το κινητό στα χέρια... Και τότε μην ανησυχείς, θα έρχομαι να σε βλέπω που και που στα όνειρά σου να μαθαίνω τι κάνεις, μήπως και σε πείραξε κανείς, μήπως και σε πλίγωσε και θα σου λέω παραμύθια με νεράιδες και αλεπούδες για να σου περάσει..

Προσπάθησα πολύ, προσπάθησες και εσύ δε λέω, αλλά τελικά ήμουν πολύ δυνατός για να με νικήσω.. Ώρες ώρες σκέφτομαι την αρχή και αναρωτιέμαι πως φτάσαμε ως εδώ.. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα.. Τελικά η ζωή είναι πολύ μικρή για να παίξεις πολλούς ρόλους.. Και ό,τι κερδίσαμε κερδίσαμε, τώρα ήρθε η ώρα να υποστούμε τις συνέπειες.. Σε μερικές ώρες ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση.. Και δυστυχώς είναι πολύ λίγος ο χρόνος μου για ν' αλλάξω κάτι.. Μάλλον άργησα πάλι, όπως άλλωστε έλεγες πως κάνω πάντα.. Ίσως και να είχες δίκιο, αλλά λίγη σημασία έχει πλέον.. Τώρα μπορούμε απλά να περιμένουμε το ξημέρωμα.. Και αν θες μείνε εδώ μαζί μου μιας και είναι το τελευταίο βράδυ, έτσι για να μας μείνει καλή εντύπωση.. Στρίψε μου και ένα τσιγάρο να βρίσκεται και ας μην καπνίζω και εγώ θα σου τραγουδήσω το αγαπημένο σου τραγούδι μου για καληνύχτα...

Το μόνο που μας μένει στο τέλος είναι μια σειρά από αναμνηστικά αντίο...
Όνειρα γλυκά..

 (Μη με παρεξηγείς, απλά φοβάμαι...)

After A Long Time...

Χθες σε είδα στον ύπνο μου.. Πόσο καιρό είχα να σε δώ?..  Ούτε που θυμάμαι.. Μήνες, χρόνια... Μάλλον χρόνια.. Ερχόμουν να σε βρω γιατί ήξερα ότι γύρισες.. Η μάλλον δεν είχες φύγει ποτέ απλά το συνειδητοποίησα εκείνη τη στιγμή.. Τι ωραίο να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου στα όνειρα, σ' αυτόν τον τόσο διαφορετικό αλλά εξίσου πραγματικό κόσμο... Τι ωραίο να κάνεις αυτά που θέλεις χωρίς να σε νοιάζουν οι επιπτώσεις.. Και όταν ξυπνήσεις είναι όλα όπως πριν... Ευτυχώς θα 'λεγε κάποιος.. Δυστυχώς ίσως θα 'λεγα εγώ...

Ήσουν πολύ όμορφη, ίσως πιο όμορφη απ' ότι σε είχα δει ποτέ μου, δε θυμάμαι.. Πια... Ήσουν ψηλή, πιο ψηλή απ' ότι στην πραγματικότητα σίγουρα, πιο ψηλή κι από 'μένα λίγο.. Αλλά και αυτό δε με ξάφνιασε. Το μόνο περίεργο που θυμάμαι απ' τη στιγμή του τέλους είναι ένας επίδεσμος.. Ένας επίδεσμος στο αριστερό πόδι κάτω στον αστράγαλο.. Κι όμως περπατούσες μια χαρά, μ' ένα πανέμορφο χαμόγελο και με τέτοια διάθεση σαν να 'ταν η πρώτη μέρα της ζωής σου. Και σε πέτυχα στη μέση του δρόμου έξω από ένα τεράστιο πολύχρωμο γκρι κτίριο.. Τότε όλα ήταν πολύχρωμα στα μάτια μου.. Πρέπει να ήταν άνοιξη δεν θυμάμαι σίγουρα, πάντως ήταν μια τέλεια μέρα.

Και ενώ ήσουν στην απέναντι μεριά του δρόμου και έμοιαζε τόσο ανούσια η απόσταση, εγώ δε μπορούσα με τίποτα να σε φτάσω. Περπατούσα και περπατούσα κι όμως ο δρόμος ήταν ατελείωτος.. Ξεκίνησα να τρέχω. Χτύπησα πολλούς περαστικούς. Ζήτησα πολλά συγγνώμη, αλλά συνέχιζα.. Και εσύ μόλις έφτασες στην άκρη του πεζοδρομίου στάθηκες ακίνητη και περίμενες. Έμεινες να με κοιτάζεις στην απελπησμένη προσπάθειά μου να σε φτάσω.. Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό, δεν ξέρω γιατί.. Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει. Και κάποια στιγμή έφτασα. Και τότε, μόλις σ' αγκάλιασα τελείωσε...

Για ένα πράγμα λυπάμαι. Που δεν πρόλαβα ν' ακούσω τη φωνή σου.. Πως ήταν η φωνή σου?.. Δε θυμάμαι πια...

Self Confusion

 Έανς πορς έανν. Αμχζίρουε?..

...Λιόοπν σάπω. (5 και 3 μέσα..) Ξναά.. (Το 2..) Ωαίρα, μνερομόχως. Σνα ητ ήζω μυο. Μρωμόχονη, μύραη. Ή λυκεή, οτ ίιδο ομυ κεάνι.. Τα άρκα ήατν πτάνα οτ αμδναύο σείημο υομ.. (Τίποτα αυτή τη φορά..) Σιρεά συο..

Μσιό.. (11..) Άληλ ίμα ερυκιαία. (12 και 7..) Εύσ.

Φυάολ. Δε γενίατι σένυχιεα αν εσ σχωγυερί. Ατυή εανίι η τωιρμία οσυ.. Εώγ τρώα.. (6 μέσα..)  Ελύοκο. Πτάνα έιζαπα εμ ατ ελύκοα σητ ζήω, δνε εαίμι ώεγ γαι δλύσοκα.. Δνε ατ αχέτνω, εμ λζυίυγον ακι μτεά εμ χνάω.. (Το 13..) Οτσρίε!..

Ενξτεάι ττόε, ςα πμυίαξοε όολι έστι. Εανίι ποι βκιλοό σατ μταιά τυος.. (15 μόνο..) Πλίγαραο αθ 'μανπιε ικ άληλ.. Κια αν πυο έωχ ακι άληλ εριαυκία!.. (Το 10 και η άσπρη..) Δνε πιερεάζι..

Πιάζερει, αλάλ πτοέ εδ αθ κλάβατειας τνη αίξα ητς.. (1 μέσα..) Ξνέχα οτ, γεώ πζίαω τρώα. (Το 4, το 9 και η άσπρη..)

Όαλ σαρβτά συο πνάε απ' ό,ιτ φταίανει.. Μλάολν ατ παργάτμα δνε εαίνι έστι όωπς ατ πνερείμες.. (14..) Κια τρώα εαίσι σ' ενυπκίδνιη φσάη. Μ' έαν λοάθς χιάενς. Τα πτάνα.. (...) Σιρεά συο.

Ωίαρα, θλέω αν ράκιρσω. Το αάπσοσιφα. (...) Πλίαγαρο φοάυλ.. Αλάλ πιοος νιαζοάτει?..

Εώγ πτωνάς εδ χνάω άλολ χόνρο μζαί οσυ.. Ως εώδ ήατν. (...Η άσπρη μέσα..) Ήθρε οτ τλοές μυο.. Έστι ξινκαφά ακι αρσοπόδτηκα.. Πίξαε λιποόν.

Δνε υρεχάπι λγοός αν μάμιλε άλολ γι' ατυό οτ θμέα.. Δε εμ νώιθιες... Κίτοα. Αλπά.. (Άσπρη ίσια μέσα..) Εύσ ποσερθίπας, γεώ αροδαφιώ..

Γιταί οτ 'κνεας ατυό?.. Δε θλέω αν εμ λασάπυι. Θα οτ θμάμαυι ατυό αν οτ ξέιερς!.. Όωπς ακι αν 'χιε, αοφύ έινγε έστι αίτνο.. Έστι ξνικαφά κια ασποκρότηδα. (Μαύρη μέσα, στη δηλωμένη τρύπα..) Όωπς οτ 'λγεα..

Όιχ. Όωπς οτ 'ξρεα...