...Only you can heal your life...
...I just couldn't reach you...Ήθελα να μπορούσε ο έρωτας να είναι ένα κουμπί. Να το πατήσω και μετά να ζήσω, να ζήσουμε, να ζήσεις.. Δίπλα μου. Ήθελα να με ψάχνεις και όταν χάνομαι να χάνεσαι, να ρωτάς και ν' αναρωτιέσαι.. Να θες να μάθεις τι κάνω. Όχι τι κάνω, αλλά ΤΙ ΚΆΝΩ... Ήθελα να με ζηλεύεις αληθινά, με ζήλια αγάπης.. Να προσπαθείς να κλέψεις ώρες και να θες ώρες μαζί μου και μόνο.. Ήθελα ν' αναζητάς τα χάδια μου.. Ήθελα να με θέλεις όπως και εγώ, για να μην πω και άλλα και με βαρεθώ που με διαβάζω... Αλλά πολλά ήθελα. Θέλω...
Ελάχιστοι μπορούν... Και πλέον το κατάλαβα.. Πολλά ν' ακούς, λίγα πες.. Κοίτα να μάθεις... Να μάθεις. Για να ξέρεις τι να πεις, και πως αυτό που θα πεις θα είναι αλήθεια. Αλήθεια. Για μια φορά αλήθεια. Να το λες και αμέσως να παίρνεις βαθιές ανάσες. Ανάσες κούρασης.. Σαν να 'ταν η πιο βαριά και πραγματική κουβέντα στον κόσμο. Όχι, δε θα το κάνεις γι' αυτούς, ούτε καν για 'μένα, σ' εμάς μπορείς να πεις ό,τι θες, θα σε πιστέψουμε.. Αλλά κάν' το για 'σένα, για να ξέρεις εσύ τι σου γίνεται, και εμείς ας μη μάθουμε ποτέ.. Αλλά κάν' το γιατί αλλιώς θα τρελαθείς.. Και όταν βρεις την απάντησή σου και γαληνέψει η θάλασσά μέσα σου, κράτα την σφιχτά εκεί, μην την πεις σε κανέναν, φτάνει που θα ξέρεις εσύ, έστω και για μια μόνο φορά...
Ελάχιστοι μπορούν να παίξουν καλά ένα τέτοιο ρόλο. Άκου και εμένα... Εξ άλλου, ποιος θα μπορούσε να πει ψέματα στον καλύτερο-μεγαλύτερο ψεύτη στον κόσμο?.. Ίσως μόνο ο ίδιος.. (Ίσως και όχι..) Δε φταις εσύ, ίσως ούτε εγώ, απλά η κατάσταση.. Το πως έγιναν, το πως τ' αντιμετωπίσαμε.. Μια πανέμορφη ταινία.. Με πολλούς πρώτους ρόλους, με γέλιο και ειρωνεία, δάκρυα και αγωνία... Αλλά ό,τι και να πω αν δεν τη δεις δε μπορείς να καταλάβεις.. Αλήθεια δε μπορείς.
Ξέρω πως ένιωσα, ξέρω πως έπαιξα και τι έλεγα.. Ξέρω πως ένιωσε και τι αισθάνθηκε.. Αδιαφορία? Όχι, κανείς δεν ήθελε να είναι ο κακός, αυτό σίγουρα. Ξέρω τι έκανε και τι θα έκανε για το λίγο που της έδωσα και άφησα.. Ξέρω πως νιώθω και πως θες να παίξεις.. Σε βλέπω στις εκείνες κινήσεις μου και δε σου κρύβω ότι χαίρομαι για 'σένα. Θέλει λίγο δουλειά ακόμα, θα 'λεγε κάποιος τελειομανείς, αλλά είναι μια αξιέπαινη προσπάθεια οφείλω να παραδεχτώ.. Διάθεση να υπάρχει, λένε.. Ξέρω πως προφέρεται ο έρωτας γι' αυτό να 'σαι σίγουρη.. Μα τώρα οι ερωτήσεις της πήραν σειρά στο δικό μου στόμα.. Και οι απαντήσεις που θα 'ρθουν με τρομάζουν.. Δε φοβάμαι πως τις έχω ξανακούσει, αλλά πως της έχω εγώ ο ίδιος πει.. Αστείο ίσως, αλλά πικρόγλυκα αληθινό. Και σίγουρα αυτή η αλήθεια έχει βάρος. Και δε με πειράζει, αυτήν την αγαπώ, γιατί τουλάχιστον είναι αλήθεια, σίγουρη. (Όσο σίγουρος θα μπορούσε να είναι κανείς και για το ότι και αύριο θα ξυπνήσει)...
Σ' ευχαριστώ πάντως για την προσπάθεια. Τουλάχιστον δείχνει ότι κάτι, κάποτε υπήρξε.. Και ναι, αν αυτό θεωρείτε εγωισμός τότε ας μου φορέσετε κορώνα, αλλά δε μπορώ να χωνέψω τη λύπηση κανενός και για κανένα λόγο.. Μην παρεξηγείς, δεν κατηγόρησα κανέναν, απλώς ήθελα να το πω και αυτό.. Όλοι θέλουμε και λίγο χρόνο για μας και ξέρω ότι πλέον δεν υπάρχει περιθώριο να σκεφτείς και τους άλλους.. Εμάς, εμένα... Οπότε γράψε άκυρο.. Σ' ευχαριστώ πάντως για την προσπάθεια. Τουλάχιστον μας έμεινε η γεύση.. Και ίσως έμαθα και κάτι.. Δεν ήξερα ότι μπορεί να το νιώσω αυτό και για να μην πω και ψέμματα δεν ήξερα καν ότι υπάρχει σαν συναίσθημα.. Νόμιζα ότι απλά δε μπορούσα να έχω αυτό που θέλω, ότι δεν ήμουν ικανός για το τέλειο.. Αλλά κατά κάποιο τρόπο μου έφτανε ότι πίστευα πως έστω το γνώρισα.. Αυτό το τέλειο, το ιδανικό.. Το όνειρο το ίδιο! Και εσύ τα κατάφερες. Μέσα σε τόσο λίγο έκανες αυτήν την εικόνα να σαπίσει μέσα μου...
Συγγνώμη, αλλά δεν το αξίζω όλο αυτό...
Όχι τόσο γι' αυτά που ζήσαμε, που σε λίγο θα ήταν σχεδόν κάτι, όσο γι' αυτά που περίμενα να ζήσουμε μαζί... Και ακόμη κι αν δεν ήρθαν ποτέ, εκείνη η αναμονή, οι μέρες πριν, ήταν όλα τα λεφτά.. Η αναμονή για όλα αυτά που κάποτε πίστεψα πως ίσως θα..., τώρα θα μείνει να μου θυμίζει αυτά που και εσύ για μια στιγμή ίσως ήλπιζες μα τώρα ξέχασες.. Και πέθαιναν, τα σκοτώσαμε γιατί δε θ' αντέχαμε άλλο την ομορφιά που μας περιέβαλε...
Κρίμα...
Ήθελα να μπορούσε ο έρωτας να είναι ένα κουμπί. Ήθελα να με θέλεις όπως και εγώ.
Ήθελα...
(Eξαιρετικά αφιερωμένο το τελευταίο...)
