Μου τηλεφώνησες, με θυμήθηκες... Με θυμήθηκες? Μετά από τόσο καιρό ξέθαψες τις όμορφες αναμνήσεις μας, που μεσ' στο κεφάλι μου είχαν πεθάνει τόσο ήσυχα. Και η απόσταση το είχε κάνει να φαίνεται ακόμη πιο ωραίο. Σου είχα πει να μην ξανάρθεις, δεν μ' άκουσες... Δεν θα μπορέσω να το ξαναπεράσω πάλι αυτό... Και τώρα τι κατάλαβες? Πάλι απ' την αρχή. Πάλι με περικύκλωσε ένα χάος από αιμοβόρα συναισθήματα, που δεν χαρίζουν ούτε δευτερόλεπτο και είναι εκεί για να σε κατασπαράξουν μόλις νιώσεις λίγο αδύναμος. Και μια ερώτηση να μου χτυπάει την πόρτα. Γιατί? Αφού το ξέρεις, δεν θέλω να 'ρθεις, γιατί δεν αντέχω όταν φεύγεις. Και δεν μπορείς να της ξεφύγεις. Αυτή η άτιμη στιγμή έρχεται κάθε φορά. Κάθε φορά πριν σε χορτάσω αρκετά... Και να 'μαστε ξανά. Σήμερα εδώ και αύριο εκεί. Και πόσο γρήγορα ήρθε αυτό το αύριο. Τώρα απλά περιμένω, γιατί γεύτηκα και μου άρεσε το γλυκό... Θα ξανάρθεις? Έλα σε παρακαλώ! Έτσι σκατά που τα 'κανα το μόνο που μου μένει είναι να περιμένω. Και θα το κάνω, αλλά έλα πίσω γρήγορα και μετά ξαναέλα και μετά πάλι και ξανά και ξανά...
7 σχόλια:
Χα! Πολύ γνώριμη η κατάσταση που περιγράφετε. Κλείστε τις πόρτες στο παρελθόν για να λυτρωθείτε. Ξέρω, δεν είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο, αλλά είναι ο μόνος τρόπος.
έτσι σκατά που τα κανες, ξέρεις πιο είναι το μόνο που σου μένει!
και δεν είναι αυτό που γράφεις!
(αμάν βρε αγόρι μου..)
Annana,
έχω αρχίσει και 'γω να πιστεύω ότι τελικά αυτός είναι ο μόνος τρόπος, αλλά πιστεύω επίσης ότι μόνο η αρχή είναι δύσκολη, μετά συνηθίζεις...
Αποτέτοιε,
και ποιο είναι δηλαδή?? Αν ξέρεις και είναι να βοηθήσει πες μου!
(Θα περιμένω να μου πεις από κοντά...)
"Έλα και σιχάθηκα να διασκεδάζω.."
Κτλ κτλ.
Αχ... νομίζω, πως ορισμένοι δρόμοι, υπάρχει λόγος που καταλήγουν σε αδιέξοδα. Απλώς σκέψου το κάποια στιγμή, γιατί τώρα δεν ξέρω αν μπορείς.
Αν πάλι όλοι εμείς οι κυνικοί κάνουμε λάθος, ακολούθα τις επιθυμίες σου και γράψε μας κανονικά. Έτσι κι αλλιώς, μόνο εσύ ξέρεις ποιο είναι το σωστό για σένα.
Ευχαριστώ! Πάντως, καλός η κακός, δεν συνηθίζω ν' ακολουθώ τις επιθυμίες μου (αυτές που προέρχονται απ' τα συναισθήματα εννοώ). Πιστεύω πως αν κάτι είναι να με πληγώσει στο τέλος, καλύτερα να μη γευστώ ούτε τα ευχάριστα που έχει στην αρχή... Είναι μια καλή άμυνα που νομίζω πως έχω τη δύναμη να την κρατήσω. Από 'κει και πέρα αν ήταν μόνο στο χέρι μου θα ήταν όλα ακόμη πιο εύκολα.. Όταν όμως έρχεται κάποιος και "ξίνει" πληγές τότε γίνεται λίγο δύσκολο... Και εκεί είναι που έρχομαι και ζητάω και τα ρέστα! Γιατί, ή όλα ή τίποτα, έτσι δεν είναι? ;)
pedia pistevo pos dn einai lisi na klisis tis portes tou parelthontos ixa akousi kapote pos sti zoi mas iparxi to gri..
oli mas exoume kati aspro pou theloume na thimomaste k kati mavro pou theloume na ksexasoume
k poles fores to gri xroma einai se ena atomo to opio sou xarise k aspres k mavres stigmes
dn tha vris ""::POTES TO APOLITO::"" "PANTA" tha exis kati pou gerni i pros to mavro i pros to aspro oli exoume xalazmenes sigaries..
zigargies*
Δημοσίευση σχολίου