To The Next Step, 'Till The Last Step...

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

The Purple Cloud's Story

Αρμονία, Γαλήνη, Ηρεμία...  Φόβος, Άγχος, Σιωπή...

Ένας απόκοσμος ήχος ακούστηκε, λες και ταξίδευε μήνες μέχρι να φτάσει στ' αυτιά μου. Ξαφνικά ταράχτηκε η ησυχία μου κι άνοιξα απότομα τα μάτια μου. Τινάχτηκα πάνω σαν να είχα ξυπνήσει από εφιάλτη και θα ορκιζόμουν πως έτσι ήταν, γιατί το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι μου. Όμως τώρα δεν ήμουν εκεί.. Ήμουν πάνω σ' ένα σύννεφο που έβρεχε αστέρια από ύψος περίπου δεκαπέντε μέτρων. Πολύχρωμα, μικρά αστέρια που έπεφταν σιγά σιγά, μέχρι που βυθίζονταν μέσα στο λιβάδι που βρισκόταν από κάτω μας. Ένα λιβάδι που έφτανε μέχρι εκεί που μπορούσε να δει το ανθρώπινο μάτι.. Τριγύρω έβλεπες παντού μαύρες ξύλινες κολόνες διασκορπισμένες από 'δω και από 'κει χωρίς ιδιαίτερο λόγο ύπαρξης. Και στο βάθος κάτι κοκαλιάρικα δέντρα που περίμεναν το τέλος τους..
Και μου ήταν όλα τόσο άγνωστα.. Μα που είχαν πάει όλοι?.. Και ξανά ο ίδιος ήχος..
Ξαφνικά σκοτείνιασε και θόλωσαν τα πάντα. Και η αστεροβροχή σταμάτησε..
Ήταν λες και τους κοίταζα μέσα από γκρίζα τζάμια μεσ' στην ομιχλώδης νύχτα.. Αλλά τους έβλεπα. Ήμουν σίγουρος. Ήταν πέντε και όλοι γνωστοί. Ντυμένοι στ' άσπρα και φορώντας μάσκες απορίας πετούσαν γύρω μου.. Βέβαια, σε πιο χαμηλό ύψος, αλλά πολύ πάνω απ' το έδαφος.. Δε μιλούσαν, ούτε ξέρω αν μ' έβλεπαν. Άδικα προσπαθούσα να φωνάξω, δεν έβγαινε ούτε λέξη απ' το στόμα μου... Μετά πήδηξα κάτω αγνοώντας το ύψος σκεπτόμενος πως το χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί ήταν να πεθάνω, αλλά ακόμη κι αυτό θα ήταν καλύτερο απ' το να βρίσκομαι εκεί..
Τελικά δεν πέθανα. Με το που άγγιξα τη γη εμφανίστηκα στο δωμάτιο μου, στο κρεβάτι μου.. Κ' έμοιαζαν όλα εντάξει. Αμέσως βγήκα στο μπαλκόνι και είδα ότι όντως, όλα ήταν φυσιολογικά. Ηρέμησα προς στιγμήν  όταν ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο.. Μιας και δεν ήταν κανείς στο σπίτι πήγα μέσα να το σηκώσω, αν και ένιωθα ότι δεν έπρεπε..

Α: Παρακαλώ?
?: Ξέρετε, τηλεφωνούμε από...
Α: Αλήθεια? Πότε?..
................................

Είπαν πως ήταν δυστύχημα, αλλά ακόμη κανείς δεν είναι σίγουρος. Άφησα το ακουστικό να γλιστρήσει από το χέρι μου. Πλέον και οι πέντε πετούσαν προς το μοβ μου συννεφάκι...  Ένα δάκρυ ίσως και να κύλησε...

10 σχόλια:

Le Chat Noir είπε...

Δεν θέλω καν να το σχολιάσω διότι ό,τι και πώ θα είναι λίγο.




xxx

Talisker είπε...

η μουσικη που συνοδευει το ποστ ειναι υπεροχη

οσο για το ιδιο το ποστ
δεν ξερω γιατι αλλα οσο κι αν εγκειται στο οριο της μυθοπλασιας ειμαι σιγουρη πως καποια αποσπασματα ειναι απο πραγματικο ονειρο!!

το να προσπαθεις να φωναξεις
και να μη βγαινει λεξη απο το στομα..
η το να κουνηθεις και να παραμενεις ακινητος

εμεις δω το λεμε "πλακωμα της σκιας"
ειναι φριχτο σαν εμπειρια εστω κι αν κρατα δευτερολεπτα
και οχι δεν ειναι ονειρο!:)

Adis είπε...

Le Chat Noir,
καλός ήρθες και από 'δω. :)
Χαίρομαι που σου άρεσε αν και δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο.. Να περνάς όποτε θες θα κερνάω καφέ! :P
Καληνύχτα!


Talisker,
αλήθεια σου άρεσε το κομμάτι? Εγώ το λατρεύω, αλλά δεν το περίμενα ν' αρέσει.. :)

Τώρα κατά τ' άλλα, δεν ξέρω πως, αλλά με κατάλαβες! ;) Όχι, δεν είναι όνειρο και σίγουρα δεν είναι ψεύτικο όνειρο.. Κατά καιρούς βλέπω τέτοια όνειρα απ' τα οποία πήρα και την βασική ιδέα, αλλά στο βάθος βάθος έχει και στοιχεία απ' την πραγματικότητα μου. Μεταφορικά λίγο βέβαια, αλλά έχει..

Πλάκωμα σκιάς ε? Ε λοιπόν αυτό με τρομάζει λίγο.. Ας το ξεχάσω κάπως.. :P
Καλό βράδυ επίσης!

Sive είπε...

M prosferes ena oreo taksidi stn xora tn oniron sou..
Mpori na itan efialtis k na sou efere fovo k anxos..Alla to periegrapses poli omorfa
(prosopika me tromazi perisotero i siopi)

Sive είπε...

pola onira mas einai filakizmenes skepis sto iposinidito pou prospathoun na drapetefsoun.
merika onira einai skies k alla einai fos merika mpori na einai k kati apo ta dio..kanis dn kseri sigoura.Alla k ego pistevo pos pola onira mas vasizonte se pragmatika gegonota k provalonte ston ipno mas^^

Adis είπε...

Sive,
χαίρομαι που σου άρεσε! :)
Πραγματικά περίμενα να σε τρομάξει και σε σκεφτόμουν όταν το 'γραφα.. :P


Sive (2),
αυτό φοβάμαι εγώ...
Καλό ξημέρωμα!

alex from planet Mab είπε...

πολύ όμορφο κείμενο :)
χαίρομαι που σε βρήκα

Adis είπε...

Alex from planet Mab,
σ' αυχαριστώ πολύ! :)
Καλώς ήρθες! Καλή χρονιά!.

AlexStre είπε...

είναι ωραία εδώ πάνω...στο μωβ σύννεφο!!! εχει πολύ κόσμο στα άσπρα, και από όνειρα άλλων!...: )

Adis είπε...

Stolenblood,
ε τότε να κάτσουμε για κάνα ποτό πριν φύγουμε!.. :P

Kiitos...