Φοβάμαι που φοβάμαι γιατί ποτέ μου μέχρι σήμερα δεν έμαθα πως είναι να φοβάσαι...
Και αν μαθευτεί ο φόβος μου? Μόλις δημιούργησα ένα αδύνατο σημείο μου... Και τώρα πως σε αντιμετωπίζεις?...
Και αν μαθευτεί ο φόβος μου? Μόλις δημιούργησα ένα αδύνατο σημείο μου... Και τώρα πως σε αντιμετωπίζεις?...
7 σχόλια:
Πολεμάς, όχι για να μην μαθευτεί ο φόβος...
για να μάθεις εσύ να τον αντιμετωπίζεις.
Sweet truth,
δε φοβάμαι να μαθευτεί, αλλά να μαθευτεί ότι δε ξέρω να τον αντιμετωπίζω!! Γι' αυτό ρωτάω το πως..!
1. υπομονή (βαρετό)
2. ψυχανάλυση (ακριβό)
3. αυτοσχεδιάζοντας (ρίσκο)
διαλιέχτε..
Αυτοκτονια (σιγουρη λυση χΔ και φθηνη :Ρ)
τωρα που το σκεφτομαι, προσπαθω να θυμηθω. Ποτε αισθανθηκα τελευταια φορα φοβο?
(σκεφτομαι)
(ακομη σκεφτομαι)
παραξενο, παω πισω οσο με αφηνει η μνημη μου (που δεν ειναι και τοσο πολυ :Ρ) και δεν μπορω να θυμηθω φοβο. Θυμαμαι παραπολυ αγχος για παραπολλα πραγματα αλλα οχι φοβο :Σ
παραξενο.
Lianiς
Αποτέτοιε,
μάλιστα.. Μας βλέπω να παίρνουμε την κουρτίνα 3 χωρίς άλλη επιλογή..
Καληνύχτα! :)
Liani,
ναι, πέρα απ' την αυτοκτονία, αυτό λέω και εγώ! Γιατί δεν ξέρω αν η αυτοκτονία είναι λύση, εγώ το βλέπω πιο πολύ σαν να παίρνεις το φόβο για αφορμή.. :P
Καλο βράδυ! :)
Γλύκα,
συγγνώμη, αλλά εδώ δε μπορώ να (με) βοηθήσω.. Δε ξέρω ίσως ακριβώς τι είναι αυτό που φοβάμαι.. Αν το ήξερα θα μπορούσα μάλλον να το αναλύσω και να βρω μια λύση.. Απλά ξέρω ότι κάτι δε μου κάθεται καλά.. :/
Καλή σου νύχτα.
Σκέψεις
Ο φόβος βιώνεται πάνω σε μια υπόθεση για το μέλλον και τι αυτό θα επιφέρει, η αποδοχή της αδυναμίας μας να γνωρίζουμε το ακριβές μέλλον και τον τρόπο αντιμετώπισης του κάνει τον φόβο εντονότερο.
Πολλές φορές θα φοβηθώ λίγο ενώ το μέλλον θα δείξει πως οι συνέπειες είναι τραγικές και το ανάποδο θα φοβηθώ πάρα πολύ και το μέλλον θα δείξει πως κακός τρομοκρατήθηκα τελικά το ξεπέρασα σχετικά ανώδυνα.
Νομίζω πως η λύση κρύβεται στην αποδοχή της ζωής ότι μα ότι και αν αυτή επιφυλάσσει γιατί τελικά είναι ωραία η ζωή ακόμη και στα χειρότερα της και αυτό γιατί τίποτα δεν διαρκεί για πάντα ούτε το χειρότερο αλλά ούτε και το καλλίτερο και εκεί είναι η όλη ομορφιά της οι εναλλαγές των καταστάσεων.
Φοβάμαι μην σε χάσω αλλά φοβάμαι και μην βαρεθώ κοντά σου και το μια ζωή με κάνει να υποφέρω. Αν σε χάσω λοιπόν θα ζήσω και αν βαρεθώ πάλι θα ζήσω και όλα αυτά για να μπορώ να ζήσω σήμερα ... αύριο ...
Φοβάμαι να σκεφτώ κάτι που μπορεί να έρθει γιατί μπορεί να μην έρθει ποτέ η όταν έρθει να μην είμαι εγώ εδώ ... φοβάμαι να σκεφτώ το αύριο, αύριο ίσως δεν ζω.
Φοβάμαι τον φόβο περισσότερο από την ποιο τραγική κατάληξη έτσι έπαψα να φοβάμαι και απλά ζω.
Ανώνυμε,
ναι, η ζωή είναι ωραία όπως και να 'χει.. Και σε όλα θα έλεγα πως έχεις δίκιο, μόνο που υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα.. Και πιστεύω ότι είναι γενικότερο..
Όλα ξεκινάνε απ' την ίδια τη λέξη που χρησημοποίησες και εσύ πρώτη πρώτη στο σχόλιό σου.. Σκέψεις. Και δε μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι σε καμία περίπτωση, αυτό είναι (σχεδόν) σίγουρο.. "Φοβάμαι τον φόβο περισσότερο από την ποιο τραγική κατάληξη έτσι έπαψα να φοβάμαι και απλά ζω." Πολύ σωστό και σοφό, αλλά για να πάψω να φοβάμαι πρέπει να πάψω και να σκέφτομαι, γιατί εφόσον ζω μια κατάσταση δε γίνεται να μη μου 'ρχεται συνέχεια στο μυαλό..!
Εύκολο λοιπόν στα λόγια και δύσκολη η πράξη.. Όπως και να 'χει πάντως και εγώ μάλλον εκεί καταλήγω, δεν υπάρχει άλλη αντιμετόπιση του θέματος.. Αυτή είναι η λύση και αν δεν τα καταφέρουμε τουλάχιστον θα χάσουμε έχοντας προσπαθήσει/πολεμήσει.. ;)
Σ' ευχαριστώ.
Καλό βράδυ.. :)
Δημοσίευση σχολίου