To The Next Step, 'Till The Last Step...

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

To The Next Step, 'Till The Last Step...


Σε κάθε βήμα πλέον ο πόνος είναι όλο και πιο δυνατός, αβάσταχτος.. Είμαι πολύ κοντά πια, το νιώθω. Είμαι πολύ κοντά για οποιαδήποτε σκέψη, πολύ κοντά για να κάνω πίσω.. Απλά φοβάμαι μη δεν αντέξω να δω το τέλος.. Και όμως όλοι, όλα, σε κάθε ευκαιρία μου (υπεν)θυμίζουν το μονοπάτι που τότε περπατούσαν δυο ζευγάρια πόδια και μου ψιθυρίζουν ειρωνικά πως δεν ήταν όνειρο, συνέβη.. Και τότε είναι που ένα βαρύ, αόρατο χέρι μ' αγγίζει στον ώμο από πίσω και ακούω τη φωνή μέσα μου να λέει: "Μη φοβάσαι, μην ελπίζεις, θα το δεις το τέλος, εδώ θα 'μαστε"...

Καμιά φορά περπατώντας στο αντίθετο ρεύμα απ' τη μεριά του δρόμου και βλέποντας όλα αυτά τα φώτα να έρχονται με μανία και να περνούν λίγα εκατοστά δεξιά ή αριστερά μου νιώθω την ανάγκη να κάνω το (κατα)λάθος βήμα και να χαθώ μέσα τους.. Τότε ίσως το τελευταίο και μοναδικό πράγμα που θα θυμάμαι να είναι ο ήχος μιας ξαφνιασμένης κόρνας... Και όμως κάθε φορά μια εικόνα, μια σκέψη με σταματάει.. Εκείνα τα μάτια και το ήσυχο βλέμμα του κάθε οδηγού που βρίσκεται βυθισμένος στο δικό του χάος και δε χρωστάει σε τίποτα να χρεωθεί το σφάλμα ενός τρελού.. Και πάντα σκέφτομαι τη στιγμή αμέσως μετά, τη στιγμή που το μόνο πράγμα που μένει είναι μια ερώτηση (που ίσως όλοι θα έκαναν σε ανάλογη περίπτωση): "Γιατί σ' εμένα?".. Και είναι κρίμα...
Κάποιες φορές σκέφτομαι πως είναι αστείο να σε σταματάει μια τέτοια σκέψη, γιατί αν ήθελα να σκεφτώ κάτι, σίγουρα έχω πιο σημαντικά πράγματα να υπολογίσω, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει πάντα χρόνος να σκεφτείς πολλά/σωστά.. Άλλες φορές λέω πως αυτή είναι ίσως η δικαιολογία μου που δεν το κάνω και πως παραμυθιάζω τον εαυτό μου ίσως γιατί φοβάμαι.. Θα μπορούσα εύκολα και με αρκετή σιγουριά να πω πως δε φοβάμαι, όχι αυτό, το ξέρω. Αλλά μερικές φορές, απλά, δε χρειάζεται να πεις τίποτα...

9 σχόλια:

annanas είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
τι διαβάζω o annanas και δεν είμαι εκεί να σε αρχίσω στις σφαλιάρες;;

Prisoned Soul είπε...

Και η προηγούμενη ανάρτηση σου, και αυτή, με κάνουν να φεύγω από δω με δάκρυα στα μάτια...
δε μπορώ να γράψω κάτι, δε μπορώ να σχολιάσω..
μόνο να ήμουν εκεί να σε αγκαλιάσω θα ήθελα

Δημήτρης Τερζής είπε...

Και μόνο που σκέφτεσαι τον άλλο οδηγό, είσαι μακριά από αυτό που σκέφτεσαι να κάνεις. Και στο δρόμο της επιβίωσης...

Adis είπε...

Annana,
και εγώ γι' αυτό το δημοσίευσα χωρίς φόβο, γιατί ξέρω πως από 'κει είναι δύσκολο να μ' αρχίσεις! :P
Μην ανησυχείς είναι μια σκέψη που έχω από καιρό, απλά που και που πάει και έρχεται και είπα να τη βγάλω από μέσα μου..

Καλό σου βράδυ! :)


Sweet truth,
θα με κάνεις να νιώθω και εγώ άσχημα που τα γράφω! Κάποιες φορές είναι καλό να μη μπορείς να πεις τίποτα.. Άλλωστε στη συγκεκριμένη περίπτωση μη νομίζεις, και εγώ δε θέλω ν' ακούσω πολλά...
Μερικές φορές ζητάμε πολλά, μερικές απλά ο άλλος δεν είναι ικανός να δεχθεί αυτά που έχουμε να δώσουμε.. Το αποτέλεσμα (μοιάζει) ίδιο. Συνεχίζουμε το περπάτημα...
Όσο για την αγκαλιά, τη δέχομαι, τη χρειάζομαι..

Καληνύχτα σου.
Φιλιά!


Δημήτρη,
ναι πολύ πιθανό, ίσως καλό για κάποιους.. Βέβαια, το μακριά είναι μεγάλη κουβέντα γιατί σε τέτοια θέματα η γραμμή είναι λεπτή και το "μακριά" είναι εξίσου κοντά με το "κοντά" ακόμη και για τους πιο σταθερούς.. Όλα είναι θέμα δευτερολέπτων..
Αλλά ναι, άλλο το σκέφτομαι και άλλο το σκέφτομαι να κάνω...

Σ' ευχαριστώ,
καλό βράδυ.

roundel είπε...

Παίζεις επικύνδηνα με τα όρια σου...
Τόσο που για μια στιγμή αισθάνθηκα ότι σε χάνω!

Τα υπόλοιπα εν καιρώ

Adis είπε...

Roundel,
ναι, αλλά είμαι ακόμη εδώ. Πράγμα που δείχνει πως ίσως τουλάχιστον ξέρω καλά τα όριά μου..
Αν και το αισθάνθηκα και εγώ...


Τα υπόλοιπα εν καιρώ...

Καλή μας μέρα (αν και σηκώθηκα με το χειρότερο όνειρο του τελευταίου 3μήνου, μπορεί και παραπάνω)..

Ανώνυμος είπε...

epsaxna gia ena quote kai tixaia epesa sto en logw blog..mporw a pw oti piga na kapsw ton egkegalo mou gt oti diavaza itan sa na to evlepa mprosta mou..eisai poli kalos sto grapsimo..an einai dimiourgima fadasias evge na to kinigiseis..an einai viwmatika..tote to mono pou mporw na s pw einai ena diko mou quote an kai exei perasei arketos kairos apo tote pou ta egrapses auta isxuei pada..the bold may not liive forever the cautious never live

A.G.Selena είπε...

Adis μου είσαι κι εσύ χαμένος πολύ καιρό τώρα... Είπες αντίο για τώρα,όχι αντίο για πάντα... :( Σε περιμένουμε!!!

Ανώνυμος είπε...

Τέτοιοι "εγκέφαλοι" μόνο για κάψιμο είναι. Δώστα για σενάριο για κανενα τούρκικο στην τηλεόραση, θα πληρωθείς καλά. Για να κλαίτε όλοι μαζί.

Kiitos...