To The Next Step, 'Till The Last Step...

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

The Promise

Μια μέρα θα σε ξανασυναντήσω. Θα σε πετύχω τυχαία σε μια πλατεία μιας, όχι και τόσο μεγάλης, ευρωπαϊκής πόλης. Θα έχω έρθει εκεί για δουλειά, ίσως για διακοπές, αλλά μόνος μου. Και 'συ, καλοντυμένη και περιποιημένη, θα τρέχεις στους δρόμους έχοντας αργήσει για τη δουλειά λίγα λεπτά. Και θα 'ναι φθινόπωρο, αλλά ο ήλιος θα λάμπει πίσω από κάτι λίγα, ξεχασμένα σύννεφα δίνοντας μια ζεστή, γλυκιά απόχρωση στον ουρανό της μέρας εκείνης. Τρίτη, ίσως Τετάρτη απόγευμα θα 'ναι και ο κόσμος, αποπνικτικός, θα πηγαίνει πάνω, κάτω, μπρος, πίσω, σ' αυτή τη, μάλλον Ιταλική πλατεία, μη πολύ ξέροντας τι ακριβώς ψάχνει. Και κάπου εκεί μέσ' στη βαβούρα των παπουτσιών τους θα συναντηθούμε. Και αμέσως θα σ' αναγνωρίσω, αν και θα 'χεις αλλάξει πολύ από "τότε" όπως και 'γω. Και θα σε χαιρετήσω μ' ένα χαμόγελο, ενώ εσύ θα μου το ανταποδώσεις με μια ματιά απορίας, αρχικά. Μετά όμως από μερικά δευτερόλεπτα που θα μ' αναγνωρίσεις, ο χρόνος ξαφνικά θα παγώσει. Ίσως και να κυλήσει ένα δάκρυ χαράς απ' τα μάτια σου. Η τσάντα απ' το χέρι σου θα πέσει ασυναίσθητα και 'γω, μη μπορώντας να πάρω το βλέμμα μου απ' τα μάτια σου, θα κάνω επιφυλακτικά ένα βήμα μπροστά. Και τότε, θα ακουστεί η φωνή σου μέσα απ' αυτά τα τόσο γλυκά, λεπτά χείλη. Αυτή η φωνή που με τίποτα δε μπορώ να ξεχάσω. Και η μόνη φράση που θα βγει απ' το στόμα σου: "I missed you so much" (μιας και δεν ξέρεις καλά ελληνικά)... "I missed you too" θ' απαντήσω με σιγανή φωνή και αμέσως θα μ' αγκαλιάσεις σαν να 'ναι η τελευταία φορά...
Ω ναι, σίγουρα έτσι θα γίνει...

15 σχόλια:

ο αποτέτοιος είπε...

αφού θα γίνει έτσι, όλα οκ. ε;

(τετάρτη απόγευμα δεν μπορεί να είναι γιατί τότε τα γραφεία και τα μαγαζιά είναι κλειστά. χο χο!)

(σόρυ, αλλά μου βγάζεις μια τάση για πολύ κορόιδεμα είναι η αλήθεια. καμένε!!)

:ppp

κόκκινα παπούτσια είπε...

Μα τι λέτε κ. αποτέτοιε μου; Σε ευρωπαϊκή πόλη θα είναι, αφού. Δεν ισχύει το ελληνικό ωράριο. Έχετε, δηλαδή, βαλθεί να μας χαλάσετε το όνειρο; Μπααα..! (:

Μην τον ακούς, μικρέ Adi. Τετάρτη απόγευμα θες; Τετάρτη απόγευμα θα είναι.

(εμένα αυτή η πλατεία της μικρής ιταλικής πόλης μου θύμισε Τοσκάνη. Κι όχι τίποτα άλλο, στη βορινή πόλη που βρίσκομαι, ώρες ώρες η νοσταλγία για μια τέτοια φθινοπωρινή πλατεία κάτω από το μεσογειακό ήλιο είναι αφόρητη..)

Adis είπε...

Αποτέτοιε,
νομίζω ότι το "καΜΜένος" γράφεται έτσι. Και όσο για το κορόιδεμα, χαίρομαι και θα 'θελα πολύ να το συνεχίσετε εάν αυτό σας ευχαριστεί.
(Αμάν βρε αγόρι μου!)


Κόκκινα παπούτσια,
ευχαριστώ για την υποστήριξη! Ε μα είναι δυνατόν! Θ' αρχίσω και 'γω να πιστεύω ότι είναι βαλτός!

annanas είπε...

Κάνω κι εγώ παρόμοια όνειρα.
Μια τέτοια ατάκα όμως δεν θα την πολυπίστευα. Τους ανθρώπους που θέλουμε στη ζωή μας, φροντίζουμε να μην τους χάνουμε. Κι αν ποτέ χαθούν τα ίχνη, υπάρχει και το "πάμε πακέτο" ;)

Adis είπε...

Annana,
υπάρχουν κάποιες φορές που δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο εκτός απ' το να δεχτείς τις καταστάσεις και να πεις αντίο.. Δίνοντας όμως μια υπόσχεση ως αντάλαγμα. (Την οποία πιστεύω να κρατήσω). Κι αν κάποια στιγμή χαθούν πραγματικά και τα τελευταία ίχνη, ίσως και να καταλήξω στο "πάμε πακέτο". :)

Madame de la Luna είπε...

Κι αφού σου απάντησα στο σχόλιο σου, είπα να γυρίσω (ξανά), για ν' αφήσω κι ένα αποδεικτικό στοιχείο ύπαρξης...

Έτσι βεβαίως θα γίνει. Εγώ πάντως το πιστεύω. Με πείθεις πες. Άσε που πλέον η ζωή αποδεικνύει πως όλα είναι κύκλος. Έτσι, ακόμα κι αν εσύ δεν κουνηθείς καθόλου, όταν συντελεστεί μια πλήρης στροφή, θα την δεις και πάλι να φτάνει... ;)

Фе́ммe скатале είπε...

Aμ δε...

Ανώνυμος είπε...

1 Romantic Soul passed and shed a tear while reading.

Liani

Adis είπε...

M.Adouaneta,
λες να μείνει μόνο στ' όνειρο? Πιστεύω πάντως ότι στο χέρι μας είναι, οπότε δεν θ' αφήσω την πρώτη ευκαιρία που θα μου δωθεί να πάει χαμένη!


Liani,
respect to every single tear...


Madame de la Luna,
μου αρέσουν οι κύκλοι πολύ, γιατί δεν έχουν αρχή και προπαντώς δεν έχουν τέλος! Βέβαια, αυτό καμιά φορά μπορεί να σου βγει και σε κακό, αλλά σ' αυτή την περίπτωση θέλω να πιστέψω στον Κύκλο! (Περιμένω την ανάρτηση...)

Ανώνυμος είπε...

εντυπωσιακο ολο το blog σου...ωραιες σκεψεις εικονες συναισθηματα...αναρωτηθηκα σε καποια στιγμη ''διαβαζω τις σκεψεις μου ή μηπως μου τις διαβαζει?''θα ελεγε κανεις οτι βλεπω το μυαλο μου σε ενα blog...σαν να σε ξερω αναρωτηθηκα...σαν να θελω να σε μαθω...αλλα ακομη πιο εντυπωσιακο το ονομα ''silent whispers''....τι να παει να πει αραγε?σιγανοι ψιθυροι?οι ψιθυροι ειναι ουτως η αλλως σιγανοι...πλεονασμος θα ελεγε κανεις....συνεχισε ετσι πολυ ωραια...και ισως μια μερα...παντως ωραια ονειρα...μελαγχολικα...καπως...περιεργα...κοινα...θα εγραφα και αλλα αλλα τελειωνει το μελανι...παντως σιγουρα θα ηταν καπου στην ιταλια...οχι σε πολυ γνωστη πολη...ισως οπως ειπωθηκε παραπανω να ηταν μια μικρη ιταλικη πολη...οχι η τοσκανη...αλλα σιγουρα θα ξεκινουσε απο ''τ''..

Adis είπε...

Χμ... Ναι, από "Τ", σίγουρα...
Τι περίεργο σχόλιο.. Η αύρα σου με διαπέρασε.. Η τουλάχιστον έτσι ένιωσα. Σα να σε ξέρω, σα να με ξέρεις(?). Σ' ευχαριστώ πολύ πάντως.
Καλό μας ξημέρωμα.

Ανώνυμος είπε...

....ξεχασα να συστηθουμε..ανωνυμος
-33-
ελπιζω να τα ξαναπουμε

Sive είπε...

mporis na kanis kati anapasa stihmi..an pistevis pos eisai dinati psixi k oxi anestitos ..
to na afisis ta pragmata na kilisoun mona tous mpori na figoun apo tn poria tous k na siktoustoun..an ta kathodigisis omos esi tha kilisoun omala as min kinigame as mn kinigame tn katastrogi hiati poles gores katastrefontas ton eafto mas katastregoume k atoma pou agapame xoris na to katalavenoume otan to katalavoume einai pleon arga to tzami ragise k dn ksanakola

Sive είπε...

oxi siktostoun sigroustoun*
lol
k oxi hiati alla giati* :P
huhu
sive=vlamenos..

Adis είπε...

Sive,
εγώ δεν καταστρέφω τον εαυτό μου, ίσα ίσα που όσο μαθαίνω πράγματα(...) διορθώνομαι..
Και όσο για το πρώτο, πιστεύω πως ο αναίσθητος είναι και δυνατός. Πολύ δυνατός..
Γνώμη μου..

Kiitos...